ANTALYA- 58. Memleketler arası Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği, 2-9 Ekim tarihlerinde gerçekleşti. Uzun yıllardır Türkiye sinemasının nabzını tutan şenliğin bu yıl öne çıkan teması muhafazakar dünyanın inançla, sermayeyle ve emekle olan imtihanıydı.
Çabucak her sinemada, işçinin karşısından bir perspektifle günümüzün muhafazakar sermaye sahiplerini aklamayı başa koyan bakış açısı, sinemanın olanca imkanına karşın izleyici tatmin etmedi. Şenliğin çabucak başında izleyicilerle buluşan İki Şafak içinde, bunun ete kemiğe bürünmüş haliydi. İş cinayetlerinde dünya sıralamasında en üst sıralarda yer alan Türkiye üzere emeğe ve personel sınıfına bedel vermeyen, her seferinde sermayeden ve burjuvadan yana hal takınan bir ülkede, merkeze bir daha sermayeyi almak ve iç hesaplaşmayı, gerçek olan sınıf sorunu üzerinden inşa edememek sinemanın, toplumu değiştirebilecek gücünü kullanamamaya dair bir örnek olarak karşımıza çıktı. Her ne kadar direktörün yeterli niyetli ve bir tercihte bulunmasının en doğal hakkı olduğunu var iseysak da izleyicinin de bir bakış açısı olduğunu unutmamak gerek.
Şenliğin merakla beklenen sinemalarından Bağlılık Hasan da tam olarak bu noktaya hizmet ediyordu: Helallik almak… Evet, bu biçimde bir güruh var ve değişen konjonktörde helallik almak için geç kalmak istemiyor fakat bu durumda helalliği verecek taraftan yana bir bakış açısı, sinemanın insanlıkla kurduğu bağlantı açısından epeyce daha yerinde ve ahlaki bir hal olarak tarihe kalacaktır.
ZUHAL, DİYALOG VE ANADOLU LEOPARI…
Nihal Yalçın’a En Düzgün Bayan Oyuncu Ödülü’nü getiren Zuhal, şenliğin dikkat çeken sinemalarından oldu. Zuhal, orta üst sınıftan kentli bayanın hayatla ve varlığını kurduğu etrafla olan alakasını irdeliyor. ‘Kentli bayanın kaygısı nerede başlar, nerede biter’ sorularıyla eleştirilen sinema, yeni bir bakış açısıyla sinemaya yaklaşması açısından şenliğin konuşulan sinemalarından oldu. Şenlik, Anadolu Leoparı ve Diyalog üzere birinci sinemalarını çeken direktörlerin yeni sinemalarının takipçisi olunacağına dair bir işaret fişeğiydi. Bilhassa, Türkiye sineması için birincilerden olan Diyalog’taki biçim ve direktör tercihi genç jenerasyon için bir yol haritası olacak üzere görünüyor.
KERR VE OKUL TIRAŞI…
Kerr ve Okul Tıraşı, şenliğin en dikkat cazip iki sinemasıydı. ‘En Düzgün Film’ mükafatı Okul Tıraşı’nın olurken, ‘En Yeterli Yönetmen’ mükafatı de Tayfun Pirselimoğlu’nun oldu. Genel kanı bu iki sinemanın merasime damga vuracağına yönelikti ve heyetin tercihi de izleyenleri şaşırtmadı.
TAMER KARADAĞLI KİBRİNE NİHAL YALÇIN ‘TOKADI’
Tamer Karadağlı, Birol İtimat ve Erkan Petekkaya… Türkiye sinema tarihine baktığımızda, saydığımız bu üç ismin ne üzere bir sanatsal katkısı var? Bugüne dek hem politik birebir vakitte ekonomik baskılarla uğraş eden ve sanat için ısrarla direnen sinemacıların haklı varoluş hengamesi varken saydığımız bu isimler ne yapıyordu? hiç bir şey… Kamuoyunda tartışılan bu üç ismin bugün ödül merasiminde ödül takdim ediyor olması, dişini tırnağına takmış ve onlarca zorlukla göğüs göğüse gayret etmiş sinema işçilerine karşı bir haksızlıktı.
İşte tam bu noktada olan oldu ve Tamer Karadağlı’nın kibriyle karşı karşıya kaldık. Zuhal sinemasındaki rolüyle ‘En Düzgün Bayan Oyuncu’ mükafatını kazanan Nihal Yalçın’ın konuşması sırasında biçimden hale giren, egosu gözlerinden taşan Tamer Karadağlı en sonunda o yırtıcı ve berbat kibriyle, Yalçın’ın konuşmasını sabote etti. Tarihe geçecek olan bu imajlara en gerçek ve net yansıyı Nihal Yalçın verdi: “Lütfen Tamer’in önüme geçmesine müsaade vermeyin! Bu gece benim gecem!”
ALTIN PORTAKAL RUHU NEREDE?
Altın Portakal Sinema Şenliği, bu yıl 58. sefer sinemaseverleri kucakladı. Sanatta, bilhassa sinemada sürdürebilirliğin bu derece sıkıntı olduğu bir devirde kendi marka bedelini yaratmış şenliğin önüne geçmeye çalışmak sanatın varoluşuyla çelişen bir durum… Geçen sene yaşadığı sıhhat sıkıntıları niçiniyle şenliğe katılamayan Antalya Büyükşehir Belediye Lideri Muhittin Böcek, bu sene bir çok aramızdaydı! Tüm kenti donatan afişlerde sayın Böcek’in ismini görmek, bir noktadan daha sonra şenliğin bir reklam aracına dönüştürülme uğraşı olarak yorumlanmasına niye oldu. Tam bu tartışmaları unutacakken karşımıza çıkan bir afiş, tabela veya kente dair bir simge, iştirakçilere bir daha Böcek’i hatırlattı! Bunlara ek olarak geçmiş senelerda tüm kente yayılan şenlik ruhu ne yazık ki bu sene yoktu. Muhakkak bir pozisyonda toplanan şenlik alanı kentten kopukluğuyla eleştirildi.
ŞENLİK EMEKÇİLERİ…
Başta Ahmet Boyacıoğlu olmak üzere şenlikte yer alan tüm işçiler ellerinden gelenin en uygununu yapmaya çaba etti. Covid-19 tedbirlerinin üst düzeyde tutulduğu şenlikte, izleyicilerden basına kadar her insanın kahrını çeken şenlik işçileri özel bir teşekkürü hak ediyor.
Altın Portakal’da olmak hayli hoş, Tamer Karadağlı erkekliği dahil!
Çabucak her sinemada, işçinin karşısından bir perspektifle günümüzün muhafazakar sermaye sahiplerini aklamayı başa koyan bakış açısı, sinemanın olanca imkanına karşın izleyici tatmin etmedi. Şenliğin çabucak başında izleyicilerle buluşan İki Şafak içinde, bunun ete kemiğe bürünmüş haliydi. İş cinayetlerinde dünya sıralamasında en üst sıralarda yer alan Türkiye üzere emeğe ve personel sınıfına bedel vermeyen, her seferinde sermayeden ve burjuvadan yana hal takınan bir ülkede, merkeze bir daha sermayeyi almak ve iç hesaplaşmayı, gerçek olan sınıf sorunu üzerinden inşa edememek sinemanın, toplumu değiştirebilecek gücünü kullanamamaya dair bir örnek olarak karşımıza çıktı. Her ne kadar direktörün yeterli niyetli ve bir tercihte bulunmasının en doğal hakkı olduğunu var iseysak da izleyicinin de bir bakış açısı olduğunu unutmamak gerek.
Şenliğin merakla beklenen sinemalarından Bağlılık Hasan da tam olarak bu noktaya hizmet ediyordu: Helallik almak… Evet, bu biçimde bir güruh var ve değişen konjonktörde helallik almak için geç kalmak istemiyor fakat bu durumda helalliği verecek taraftan yana bir bakış açısı, sinemanın insanlıkla kurduğu bağlantı açısından epeyce daha yerinde ve ahlaki bir hal olarak tarihe kalacaktır.
ZUHAL, DİYALOG VE ANADOLU LEOPARI…
Nihal Yalçın’a En Düzgün Bayan Oyuncu Ödülü’nü getiren Zuhal, şenliğin dikkat çeken sinemalarından oldu. Zuhal, orta üst sınıftan kentli bayanın hayatla ve varlığını kurduğu etrafla olan alakasını irdeliyor. ‘Kentli bayanın kaygısı nerede başlar, nerede biter’ sorularıyla eleştirilen sinema, yeni bir bakış açısıyla sinemaya yaklaşması açısından şenliğin konuşulan sinemalarından oldu. Şenlik, Anadolu Leoparı ve Diyalog üzere birinci sinemalarını çeken direktörlerin yeni sinemalarının takipçisi olunacağına dair bir işaret fişeğiydi. Bilhassa, Türkiye sineması için birincilerden olan Diyalog’taki biçim ve direktör tercihi genç jenerasyon için bir yol haritası olacak üzere görünüyor.
KERR VE OKUL TIRAŞI…
Kerr ve Okul Tıraşı, şenliğin en dikkat cazip iki sinemasıydı. ‘En Düzgün Film’ mükafatı Okul Tıraşı’nın olurken, ‘En Yeterli Yönetmen’ mükafatı de Tayfun Pirselimoğlu’nun oldu. Genel kanı bu iki sinemanın merasime damga vuracağına yönelikti ve heyetin tercihi de izleyenleri şaşırtmadı.
TAMER KARADAĞLI KİBRİNE NİHAL YALÇIN ‘TOKADI’
Tamer Karadağlı, Birol İtimat ve Erkan Petekkaya… Türkiye sinema tarihine baktığımızda, saydığımız bu üç ismin ne üzere bir sanatsal katkısı var? Bugüne dek hem politik birebir vakitte ekonomik baskılarla uğraş eden ve sanat için ısrarla direnen sinemacıların haklı varoluş hengamesi varken saydığımız bu isimler ne yapıyordu? hiç bir şey… Kamuoyunda tartışılan bu üç ismin bugün ödül merasiminde ödül takdim ediyor olması, dişini tırnağına takmış ve onlarca zorlukla göğüs göğüse gayret etmiş sinema işçilerine karşı bir haksızlıktı.
İşte tam bu noktada olan oldu ve Tamer Karadağlı’nın kibriyle karşı karşıya kaldık. Zuhal sinemasındaki rolüyle ‘En Düzgün Bayan Oyuncu’ mükafatını kazanan Nihal Yalçın’ın konuşması sırasında biçimden hale giren, egosu gözlerinden taşan Tamer Karadağlı en sonunda o yırtıcı ve berbat kibriyle, Yalçın’ın konuşmasını sabote etti. Tarihe geçecek olan bu imajlara en gerçek ve net yansıyı Nihal Yalçın verdi: “Lütfen Tamer’in önüme geçmesine müsaade vermeyin! Bu gece benim gecem!”
ALTIN PORTAKAL RUHU NEREDE?
Altın Portakal Sinema Şenliği, bu yıl 58. sefer sinemaseverleri kucakladı. Sanatta, bilhassa sinemada sürdürebilirliğin bu derece sıkıntı olduğu bir devirde kendi marka bedelini yaratmış şenliğin önüne geçmeye çalışmak sanatın varoluşuyla çelişen bir durum… Geçen sene yaşadığı sıhhat sıkıntıları niçiniyle şenliğe katılamayan Antalya Büyükşehir Belediye Lideri Muhittin Böcek, bu sene bir çok aramızdaydı! Tüm kenti donatan afişlerde sayın Böcek’in ismini görmek, bir noktadan daha sonra şenliğin bir reklam aracına dönüştürülme uğraşı olarak yorumlanmasına niye oldu. Tam bu tartışmaları unutacakken karşımıza çıkan bir afiş, tabela veya kente dair bir simge, iştirakçilere bir daha Böcek’i hatırlattı! Bunlara ek olarak geçmiş senelerda tüm kente yayılan şenlik ruhu ne yazık ki bu sene yoktu. Muhakkak bir pozisyonda toplanan şenlik alanı kentten kopukluğuyla eleştirildi.
ŞENLİK EMEKÇİLERİ…
Başta Ahmet Boyacıoğlu olmak üzere şenlikte yer alan tüm işçiler ellerinden gelenin en uygununu yapmaya çaba etti. Covid-19 tedbirlerinin üst düzeyde tutulduğu şenlikte, izleyicilerden basına kadar her insanın kahrını çeken şenlik işçileri özel bir teşekkürü hak ediyor.
Altın Portakal’da olmak hayli hoş, Tamer Karadağlı erkekliği dahil!