Gamze Çoban
Hafızayı odağına alan kıssaları severim ve aklı önceleyen performansları takip ederim. Itır Pıtırcık’ın kaleme almış olduğu, Yeşim Özsoy tarafınca yönetilen ve 2019’da Yeni Metin Şenliği 8’de “Senenin Oyunu” mükafatını alan “Kalanlar”, tam da bunun için uzun vakittir listemde olan oyunlardandı ve geçenlerde DasDas Sahne’de oyunu izleme fırsatım oldu. Oyun, Adana’daki bir cenaze konutunda ana karakterlerin birbirleriyle olan konuşmalarına ve geçmiş hesaplaşmalarına odaklanıyor.
Sahne sonucur kararmaz değişen teknolojinin imkanları insanın ilkel hisleriyle, endişeleriyle buluştu ve oyun, cenaze konutunda geçen yaklaşık 10 dakikalık bir skeç kaydı ile başladı. Oyunun daha başındaki bu teknolojik atak izleyicileri şok edip hislerini harekete geçirdi. Dahası oyuncuların karakterlerine özgünlükle hayat vermeleri ve anılar içinde etkileyici dans figürleri sergilemeleri izleyicilerin sahniçin gözlerini bir an bile ayırmamalarını sağladı.
Gecenin öne çıkan performanslarından biri elbet oyunun “Avrupa Yakası”, “Aşka 103 Adım” ve “Perihan Abla” üretimlerinden tanıdığımız usta oyuncu Suna Keskin’e ilişkin. Sahip olduğu deneyim, hem oyundaki sahnelerinde tıpkı vakitte oyun takımına danışmanlık yapmasından net bir biçimde anlaşılmaktaydı. Tüm oyuncular pek parlak bir performans sergilediler. Bu noktada başrol oyuncusu Nilay Erdönmez’e farklı bir parantez açmak istiyorum. Erdönmez’in hem kelamlı hem kelamsız oyunculuğu pek etkileyiciydi. Sahnedeki duruşu, konuşması, dansı ve tonlamalarına kadar her şey sizi oyunun bilgilerinı takip etmeniz konusunda dürten bir uyarıcı üzereydi.
Edebiyat tarihi, tıpkı anı yeniden yaşama isteği ve laneti üzerine etkileyici metinlerle dolu. Sahnede ise daha sonlu görüyoruz bu temayı. İşte “Kalanlar” bu tarafıyla de özel bir oyun. Vakti, hafızayı, tekrar yeniden birebir deliğe düşmeyi ve tahminen de oradan çıkabilmeyi anlatıyor. Oyun kendi ortasında bir döngü ve izleyiciyi de o dehlize çekiyor. Bakış açımızın sert ve keskin olduğunu zannederiz ya hani, “Kalanlar” aslında nasıl da manipülasyona açık olduğumuzu o girdabın ortasında yüzümüze vuruyor. Öte yandan oyuna yönelik tek eleştirim, cenazesi yapılan şahsa oyunun bir noktasında sahnede yer vermemiş olmaları. Sahnedeki karakterlerin meyyit üzerinden yaşadıkları anıları ve diyaloglara bu kadar odaklanmışken ölen kişinin tahayyülü büsbütün izleyiciye bırakılmamalıydı ve sahnede kısacık bir an bile olsa somut olarak yer almalıydı.
“Kalanlar”, uygun bir oyun, bununla birlikte yeterli anlatılan, güzel yaygınlaştırılan bir oyun. Bahtına terk edilmeden, gerçek ve faal tanıtılması biz izleyiciler için bir talih. Çarpıcılık ve bilgileri takip etme dürtüsünü harekete geçiren bir oyun arayan herkese şiddetle tavsiye ederim. DasDas Sahne internet sitesinden oyunun biletlerine dair yeni bilgilere ulaşabilirsiniz.
Hafızayı odağına alan kıssaları severim ve aklı önceleyen performansları takip ederim. Itır Pıtırcık’ın kaleme almış olduğu, Yeşim Özsoy tarafınca yönetilen ve 2019’da Yeni Metin Şenliği 8’de “Senenin Oyunu” mükafatını alan “Kalanlar”, tam da bunun için uzun vakittir listemde olan oyunlardandı ve geçenlerde DasDas Sahne’de oyunu izleme fırsatım oldu. Oyun, Adana’daki bir cenaze konutunda ana karakterlerin birbirleriyle olan konuşmalarına ve geçmiş hesaplaşmalarına odaklanıyor.
Sahne sonucur kararmaz değişen teknolojinin imkanları insanın ilkel hisleriyle, endişeleriyle buluştu ve oyun, cenaze konutunda geçen yaklaşık 10 dakikalık bir skeç kaydı ile başladı. Oyunun daha başındaki bu teknolojik atak izleyicileri şok edip hislerini harekete geçirdi. Dahası oyuncuların karakterlerine özgünlükle hayat vermeleri ve anılar içinde etkileyici dans figürleri sergilemeleri izleyicilerin sahniçin gözlerini bir an bile ayırmamalarını sağladı.
Gecenin öne çıkan performanslarından biri elbet oyunun “Avrupa Yakası”, “Aşka 103 Adım” ve “Perihan Abla” üretimlerinden tanıdığımız usta oyuncu Suna Keskin’e ilişkin. Sahip olduğu deneyim, hem oyundaki sahnelerinde tıpkı vakitte oyun takımına danışmanlık yapmasından net bir biçimde anlaşılmaktaydı. Tüm oyuncular pek parlak bir performans sergilediler. Bu noktada başrol oyuncusu Nilay Erdönmez’e farklı bir parantez açmak istiyorum. Erdönmez’in hem kelamlı hem kelamsız oyunculuğu pek etkileyiciydi. Sahnedeki duruşu, konuşması, dansı ve tonlamalarına kadar her şey sizi oyunun bilgilerinı takip etmeniz konusunda dürten bir uyarıcı üzereydi.
Edebiyat tarihi, tıpkı anı yeniden yaşama isteği ve laneti üzerine etkileyici metinlerle dolu. Sahnede ise daha sonlu görüyoruz bu temayı. İşte “Kalanlar” bu tarafıyla de özel bir oyun. Vakti, hafızayı, tekrar yeniden birebir deliğe düşmeyi ve tahminen de oradan çıkabilmeyi anlatıyor. Oyun kendi ortasında bir döngü ve izleyiciyi de o dehlize çekiyor. Bakış açımızın sert ve keskin olduğunu zannederiz ya hani, “Kalanlar” aslında nasıl da manipülasyona açık olduğumuzu o girdabın ortasında yüzümüze vuruyor. Öte yandan oyuna yönelik tek eleştirim, cenazesi yapılan şahsa oyunun bir noktasında sahnede yer vermemiş olmaları. Sahnedeki karakterlerin meyyit üzerinden yaşadıkları anıları ve diyaloglara bu kadar odaklanmışken ölen kişinin tahayyülü büsbütün izleyiciye bırakılmamalıydı ve sahnede kısacık bir an bile olsa somut olarak yer almalıydı.
“Kalanlar”, uygun bir oyun, bununla birlikte yeterli anlatılan, güzel yaygınlaştırılan bir oyun. Bahtına terk edilmeden, gerçek ve faal tanıtılması biz izleyiciler için bir talih. Çarpıcılık ve bilgileri takip etme dürtüsünü harekete geçiren bir oyun arayan herkese şiddetle tavsiye ederim. DasDas Sahne internet sitesinden oyunun biletlerine dair yeni bilgilere ulaşabilirsiniz.