ANKARA- Müzik mesleğine beş yaşında piyano çalarak başlayan flüt virtüözü Aliya Vodovozova, Türkiye’deki birinci solo performansını Ankara’daki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nda (CSO) gerçekleştirecek.
Müzik mesleğini ve eğitimini Rusya – Almanya – Türkiye çizgisinde sürdüren Vodovozova, bu ülkelerin yanı sıra dünyanın farklı noktalarında düzenlenen müzik şenliklerinde orkestra üyesi ve solo sanatçı olarak onlarca konsere imza attı.
‘MEMLEKETİMİN NERESİ OLDUĞUNU SÖYLERKEN ZORLANIYORUM’
CSO’da vereceği konser öncesi sohbet ettiğimiz Vodovozova, Ukrayna doğumlu Tatar bir müzisyen. Türkiye, Ukrayna ve Rusya’yı memleketi olarak gördüğünü söyleyen, müziğin evrenselliğine vurgu yapan Vodovozova, “Ben kimi vakit memleketimin neresi olduğunu söylerken zorlanıyorum. Nereyi özlediğimi pek anlamıyorum artık. En epey özlediğim iki yıldır gelemediğim için Türkiye olabilir” diyor.
Vodovozova, pandemi devrinde yaşadıklarını, Avrupa’daki müzisyenlerin bu devri nasıl atlattığını, müzik eğitimi için 12 yaşında ailesinden ayrılıp gittiği Moskova’daki yıllarını anlattı…
Söyleşimiz için geçmişe dönük yaptığım araştırmalarda flütle birlikte büyüyen birini gördüm. Ankara’da, Bilkent’te başlayan müzik çalışmalarınız hudutları aşmış ve müzikle büyümüşsünüz. Bu periyodu siz nasıl anlatırsınız?
Küçüklüğüm Ankara’da geçti. Müziğe dair birinci adımlarım burada atıldığı için gelip burada solo çalmam benim için epeyce kıymetli. Bilkent’te flütle birinci müziğe adım attım. 12 yaşında da Moskova’ya giderek Gnessin Müzik Okulu’nda eğitimime başladım. Burası, yalnızca müzik odaklı dünyadaki az sayıda okuldan bir tanesiydi. daha sonrasında Moskova Çaykovski Konservatuarı’nı kazandım. Bir periyot Paris’te yaşadım ve daha sonrasında Berlin’deki Hohshule für Music ‘Hanns Esisler’de Profesör Benoit Fromanger idaresinde master eğitimine başladım. Birinci adımlarım Türk öğretmenlerle olduğu için Ankara’da çalmak fazlaca değerli.
Flütle çalışmalarınız nasıl başladı? Tanıklık mı tanışıklık mı?
Annem Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nde öğretim vazifelisi. Küçükken üniversitenin lojmanında yaşıyorduk. İkinci katta Macar asıllı bir ailenin çocuğu vardı. Onun flüt çalışını duyduğum vakit annemden yılbaşı için flüt ikram etmesini istedim. Armağan etti ve o günden beri flütleyim. Flütün sesini duyduğumda epey etkilendim. Tanıklık sanırım. (Gülüyor)
12 yaşında Moskova’da, ailenizden uzakta eğitim almışsınız. O süreç nasıl gelişti?
Geri dönüp baktığımda 12 yaşında Moskova’ya gitmek… Öğrencilerim de var 12 yaşında, onlara bakıp “Bu yaşta nereye giderler” diye düşünüyorum. Ancak o anda, yaşarken anlamıyorsun. Küçük olduğunu hissetmiyorsun. Erken üzere geliyor lakin bu biçimdelarda, epeyce eskiymiş üzere (gülüyor), internet epeyce tanınan değildi. İnternet işi konsantrasyonu fazlaca etkiledi. İnsanın zihni dağılıyor.
‘CSO’DAKİ ORKESTRADA BİRİNCİ ADIMLARIMI GÖRENLER VAR’
Müzik serüveniniz Ankara, Moskova ve Berlin çizgisinde ilerliyor. yıllar daha sonra bu serüvenin başladığı kent Ankara’dasınız. Ankara’da olmak nasıl hissettiriyor? Bulunduğunuz kentlerle müzik içinde bir bağ kuruyor musunuz?
Ankara’da olduğum için hayli duygulandım. Uçaktan inince, “Burada epeyce küçükken çalıyordum, artık de gelmişim solo çalacağım” dedim kendi kendime. CSO’da çalacağım orkestrada birinci adımlarımı nazarannler var. Her konserde heyecan oluyor fakat burada birinci provadan evvel bile epeyce heyecanlandım. Kentlere dair özel bir his sanırım yok fakat birtakım kentler çalıştığım yapıtları hatırlatıyor. Ankara’da birinci flüt çalmaya başladığım günlerle bugün sıkıntı bir yapıtı çaldığım günleri düşününce farklı geliyor. Türk değilim ancak Türkiye’yi memleketim üzere görüyorum. Geriye dönüp baktığımda Türkiye’de olduğum için güzel manada bir baskı oluyor. Birinci öğretmenlerim konsere geliyor, yeterli çalmam gerekiyor. (Gülüyor)
‘NAZIM HİKMET BENİM İÇİN ÇOK ÖZEL BİR İSİM’
Arte TV’de katıldığınız bir programda Nazım Hikmet’in “Yaşamak” şiirini, “Sarı gelin” türküsünü seslendiriyorsunuz. Türkiye ezgileri sanatınızı nasıl etkiledi ya da etkiliyor? Ya da tersten soralım, yaşadığınız farklı yerlerden başka farklı besleniyor musunuz?
Katiyetle evet. Nazım Hikmet’in hem Türkiye ile bağı var birebir vakitte Rusya’yla. Benim için epeyce özel bir isim. Hayat öyküsü de o denli. O denli bir bağ kurdum. Arte’deki programda bana ‘kendin seçebilirsin’ dediler. Ben de hem Türkiye’yi hem Ukrayna’yı birebir vakitte Rusya’yı temsil ediyorum üzere düşünüyorum. O niçinle Nazım Hikmet’i seçtim. Türkiye motiflerini çaldım. Hem Türkiye hem Rusya birebir vakitte Ukrayna’yı temsil edebildiğim için memnunum. Üç ülke de memleketim sayılıyor.
‘SANAT İLE MÜZİK İNSANI GÜZELLEŞTİRİYOR’
Eski söyleşilerinizdeki “Dünya vatandaşıyım” tabirleriniz dikkat cazipti. Türkiye’de milliyetçiliğin her geçen gün yükseldiği, bu siyasetlerin ekseninde telaffuzların üretildiği bir ortamda yaşıyoruz. Keza Avrupa’da da birtakım ülkelerdeki siyasetçilerin telaffuzları milliyetçilikten besleniyor. Siyaset birçok vakit müziğin önüne geçiyor. Siz müziğin evrenselliğine sığınarak mı dünya vatandaşı olduğunuzu tabir ediyorsunuz?
Katiyen. Biraz klişe olacak ancak müzik üniversal bir şey. Bugün Ankara’daki konserimde Ermeni bir besteciyi çalıyorum. (Aram Haçaturyan) Müzik müziktir. Şu anki siyasetin içine girmek istemiyorum. Sanat ile müzik kozmik ve bunlar insanı güzelleştiriyor. Kalbini de yumuşatıyor. Siyasette birkaç kişi birbiriyle çekişiyor ve toplum maalesef bedelini ödüyor.
‘GÖÇ EĞİTİMLE İLGİLİ’
Türkiye’de şu an gençler içinde önemli bir beyin göçü durumu kelam konusu. Yurt dışına gitmek, orada farklı işler yapmak ya da bir biçimde kendi yeteneklerini göstermek gençlerin hayallerini süslüyor. Buna dair siz ne söylersiniz?
Türkiye’den Almanya’ya gelen çok müzisyen arkadaşım var. Hoş takımları kazandılar. Gençler oranın (Almanya) bedellerini daha epeyce bildiğini hissediyorlar. O yüzden bu biçimde bir göç kelam konusu olabiliyor. Öte yandan dinamik ve hoş bir gelişmeninin olduğunu da görüyorum. Almanya’da bir arada okuduğum arkadaşlarım Türkiye’ye geri gelip CSO’da çalıyor. Hoş bir eğitim alıp burada devam etmeye çalışıyorlar. Bu göçün sebebi daha epeyce eğitimle ilgili. Yurt haricinde gençlerin bedeli biliniyor. İnsan kıymetini nerede görüyorsa orada kalmak istiyor. Natürel ki memleketlerini özlüyorlar fakat işte…
Sizin de özlediğiniz biroldukça memleketiniz var…
Ben kimi vakit memleketimin neresi olduğunu söylerken zorlanıyorum. Nereyi özlediğimi pek anlamıyorum artık. En epeyce özlediğim iki yıldır gelmediğim için Türkiye olabilir.
‘SPORCU ÜZERE HER GÜN ÇALIŞMAMIZ GEREKİYOR’
Pandemi periyodunda neler yaşadınız? Bu süreçte neler yaptınız? Sahnelerden uzak kalmak sizi nasıl etkiledi? Sahneleri özlediniz mi?
2020 yılı herkes için sıkıntı geçti. Sahnesiz, izleyicisiz kaldık. Motivasyonu sağlamak hayli güç oluyor. Konserin olacak mı olmayacak mı bilmiyorsun ve müzik devam edecek mi diye endişeleniyorsun. Bizim atlet üzere her gün çalışmamız gerekiyor ve bu epey güç oldu. Hele yeni başlayanlar için, müzik için üniversiteye başlayanlar açısından süreç epey daha sıkıntı geçti.
Konutumuza kapalı olduğumuz periyotta online konserler organize edildi ancak onun da fazlaca zevki olmuyor. Kameranın önünde çalıyorsun ve seyirci olmadığında o kimya tutmuyor üzere. Birkaç defa televizyona konuk oldum ve nefes almış üzere oldum. Almanya’da şu an geri açılmaya başladı lakin Avrupa’da zorluk devam ediyor.
‘TÜRKİYE’DE MÜZİSYENLER DAHA ÇOK ZORLANDI’
Türkiye’de korona virüsü niçiniyle yaşanan kapanma sürecinde binlerce müzisyen işsiz kaldı. Birtakım müzisyenler enstrümanlarını satmak zorunda kaldıklarını deklare etti. Avrupa’da müzisyenler bu süreçten nasıl etkilendi?
Orada durum finansal olarak epeyce daha yeterliydi. Avrupa’da freelance müzisyen çok fazla. Her bir freelance müzisyene para ödendi. Örneğin konserlerinin takvimini gösteriyorsun, bunlar iptal oldu diyorsun ve parasını gönderiyorlar. Sıkıntı durumda bırakmamaya çalıştılar. Yalnızca müzisyenler için değil oyuncular için de dayanaklar oldu. Bu takviye olmasa epeyce sıkıntı olurdu. Türkiye’de müzisyenler daha hayli zorlandı. Şahidim arkadaşlarımın anlatımından biliyorum.
‘EN YETERLİ ODAKLANMA YAŞI 10 İLE 25 YAŞ ARASI’
2002’de 10’lu yaşlarınızın başında bir televizyon kanalında katıldığınız bir söyleşiyi izledim. Günde iki saat çalışmanın kıymetli olduğunu söylüyorsunuz ve bu durumu “kafayla çalışmak” olarak tanım ediyorsunuz. 20 yıl daha sonra yetişkin Aliya Vodovozova müziğe yeni başlayanlara ne bildiri vermek ister? Bilhassa çocuklara?
Hala başla çalışmak gerekiyor. Bir de yaş ilerledikçe vaktin kısıtlanıyor. Ne bileyim öbür işlerin çıkıyor. Büyüyorsun. En düzgün odaklanma ve başla çalışma yaşı 10 ile 25 yaş ortası. Bu devirlerde azamî ilgi göstermek gerekiyor. daha sonrasında hayat ritmin değişiyor.
‘ÇOCUKLUĞUMU PAYLAŞTIĞIM BEŞERLERLE ORTAKLAŞACAĞIM’
10’lu yaşların başında konuk olduğunuz programda Pembe Panter müziğinizi çocukluk dostunuz Dirimcan’a adıyorsunuz. Ankara’ya gelince tekrar görüştünüz mü? CSO’daki konserdeki birilerine adıyor musunuz?
Dirimcan’ı fazlaca uzun vakittir görmedim. Küçükken yakın arkadaşımdı. Keman çalıyor Ankara’da, hala da devam ediyor. Umarım konserime gelecek. Birisine adamıyorum konserimi lakin küçüklüğüm burada geçtiği için konserime gelecek öğretmenlerimin, annemin benimle gurur duymasını istiyorum. Çocukluğumu paylaştığım beşerlerle ortaklaşacağım. Birinci adımlarımın tanıklıkları umarım memnun olur.
Genç yaşınıza epeyce sayıda memleketler arası muvaffakiyet sığdırdınız. Bundan daha sonraki amaçlarınız, hayalleriniz neler? Müziğinizle büyümeye devam mı edeceksiniz?
Müzisyenlik o denli bir meslek ki her vakit full tempoda çalışmaya devam etmek gerekiyor. Spor üzere, bir iki gün çalışmadığınız vakit formunuzu epey çabuk kaybediyorsunuz. Tıpkı biçimde devam etmek istiyorum. Umarım daha fazla konser verebilirim. Sahne bu emeğin mükafatı üzere. Müzikle büyümeye devam edeceğim.
Müzik mesleğini ve eğitimini Rusya – Almanya – Türkiye çizgisinde sürdüren Vodovozova, bu ülkelerin yanı sıra dünyanın farklı noktalarında düzenlenen müzik şenliklerinde orkestra üyesi ve solo sanatçı olarak onlarca konsere imza attı.
‘MEMLEKETİMİN NERESİ OLDUĞUNU SÖYLERKEN ZORLANIYORUM’
CSO’da vereceği konser öncesi sohbet ettiğimiz Vodovozova, Ukrayna doğumlu Tatar bir müzisyen. Türkiye, Ukrayna ve Rusya’yı memleketi olarak gördüğünü söyleyen, müziğin evrenselliğine vurgu yapan Vodovozova, “Ben kimi vakit memleketimin neresi olduğunu söylerken zorlanıyorum. Nereyi özlediğimi pek anlamıyorum artık. En epey özlediğim iki yıldır gelemediğim için Türkiye olabilir” diyor.
Vodovozova, pandemi devrinde yaşadıklarını, Avrupa’daki müzisyenlerin bu devri nasıl atlattığını, müzik eğitimi için 12 yaşında ailesinden ayrılıp gittiği Moskova’daki yıllarını anlattı…
Söyleşimiz için geçmişe dönük yaptığım araştırmalarda flütle birlikte büyüyen birini gördüm. Ankara’da, Bilkent’te başlayan müzik çalışmalarınız hudutları aşmış ve müzikle büyümüşsünüz. Bu periyodu siz nasıl anlatırsınız?
Küçüklüğüm Ankara’da geçti. Müziğe dair birinci adımlarım burada atıldığı için gelip burada solo çalmam benim için epeyce kıymetli. Bilkent’te flütle birinci müziğe adım attım. 12 yaşında da Moskova’ya giderek Gnessin Müzik Okulu’nda eğitimime başladım. Burası, yalnızca müzik odaklı dünyadaki az sayıda okuldan bir tanesiydi. daha sonrasında Moskova Çaykovski Konservatuarı’nı kazandım. Bir periyot Paris’te yaşadım ve daha sonrasında Berlin’deki Hohshule für Music ‘Hanns Esisler’de Profesör Benoit Fromanger idaresinde master eğitimine başladım. Birinci adımlarım Türk öğretmenlerle olduğu için Ankara’da çalmak fazlaca değerli.
Flütle çalışmalarınız nasıl başladı? Tanıklık mı tanışıklık mı?
Annem Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nde öğretim vazifelisi. Küçükken üniversitenin lojmanında yaşıyorduk. İkinci katta Macar asıllı bir ailenin çocuğu vardı. Onun flüt çalışını duyduğum vakit annemden yılbaşı için flüt ikram etmesini istedim. Armağan etti ve o günden beri flütleyim. Flütün sesini duyduğumda epey etkilendim. Tanıklık sanırım. (Gülüyor)
12 yaşında Moskova’da, ailenizden uzakta eğitim almışsınız. O süreç nasıl gelişti?
Geri dönüp baktığımda 12 yaşında Moskova’ya gitmek… Öğrencilerim de var 12 yaşında, onlara bakıp “Bu yaşta nereye giderler” diye düşünüyorum. Ancak o anda, yaşarken anlamıyorsun. Küçük olduğunu hissetmiyorsun. Erken üzere geliyor lakin bu biçimdelarda, epeyce eskiymiş üzere (gülüyor), internet epeyce tanınan değildi. İnternet işi konsantrasyonu fazlaca etkiledi. İnsanın zihni dağılıyor.
‘CSO’DAKİ ORKESTRADA BİRİNCİ ADIMLARIMI GÖRENLER VAR’
Müzik serüveniniz Ankara, Moskova ve Berlin çizgisinde ilerliyor. yıllar daha sonra bu serüvenin başladığı kent Ankara’dasınız. Ankara’da olmak nasıl hissettiriyor? Bulunduğunuz kentlerle müzik içinde bir bağ kuruyor musunuz?
Ankara’da olduğum için hayli duygulandım. Uçaktan inince, “Burada epeyce küçükken çalıyordum, artık de gelmişim solo çalacağım” dedim kendi kendime. CSO’da çalacağım orkestrada birinci adımlarımı nazarannler var. Her konserde heyecan oluyor fakat burada birinci provadan evvel bile epeyce heyecanlandım. Kentlere dair özel bir his sanırım yok fakat birtakım kentler çalıştığım yapıtları hatırlatıyor. Ankara’da birinci flüt çalmaya başladığım günlerle bugün sıkıntı bir yapıtı çaldığım günleri düşününce farklı geliyor. Türk değilim ancak Türkiye’yi memleketim üzere görüyorum. Geriye dönüp baktığımda Türkiye’de olduğum için güzel manada bir baskı oluyor. Birinci öğretmenlerim konsere geliyor, yeterli çalmam gerekiyor. (Gülüyor)
‘NAZIM HİKMET BENİM İÇİN ÇOK ÖZEL BİR İSİM’
Arte TV’de katıldığınız bir programda Nazım Hikmet’in “Yaşamak” şiirini, “Sarı gelin” türküsünü seslendiriyorsunuz. Türkiye ezgileri sanatınızı nasıl etkiledi ya da etkiliyor? Ya da tersten soralım, yaşadığınız farklı yerlerden başka farklı besleniyor musunuz?
Katiyetle evet. Nazım Hikmet’in hem Türkiye ile bağı var birebir vakitte Rusya’yla. Benim için epeyce özel bir isim. Hayat öyküsü de o denli. O denli bir bağ kurdum. Arte’deki programda bana ‘kendin seçebilirsin’ dediler. Ben de hem Türkiye’yi hem Ukrayna’yı birebir vakitte Rusya’yı temsil ediyorum üzere düşünüyorum. O niçinle Nazım Hikmet’i seçtim. Türkiye motiflerini çaldım. Hem Türkiye hem Rusya birebir vakitte Ukrayna’yı temsil edebildiğim için memnunum. Üç ülke de memleketim sayılıyor.
‘SANAT İLE MÜZİK İNSANI GÜZELLEŞTİRİYOR’
Eski söyleşilerinizdeki “Dünya vatandaşıyım” tabirleriniz dikkat cazipti. Türkiye’de milliyetçiliğin her geçen gün yükseldiği, bu siyasetlerin ekseninde telaffuzların üretildiği bir ortamda yaşıyoruz. Keza Avrupa’da da birtakım ülkelerdeki siyasetçilerin telaffuzları milliyetçilikten besleniyor. Siyaset birçok vakit müziğin önüne geçiyor. Siz müziğin evrenselliğine sığınarak mı dünya vatandaşı olduğunuzu tabir ediyorsunuz?
Katiyen. Biraz klişe olacak ancak müzik üniversal bir şey. Bugün Ankara’daki konserimde Ermeni bir besteciyi çalıyorum. (Aram Haçaturyan) Müzik müziktir. Şu anki siyasetin içine girmek istemiyorum. Sanat ile müzik kozmik ve bunlar insanı güzelleştiriyor. Kalbini de yumuşatıyor. Siyasette birkaç kişi birbiriyle çekişiyor ve toplum maalesef bedelini ödüyor.
‘GÖÇ EĞİTİMLE İLGİLİ’
Türkiye’de şu an gençler içinde önemli bir beyin göçü durumu kelam konusu. Yurt dışına gitmek, orada farklı işler yapmak ya da bir biçimde kendi yeteneklerini göstermek gençlerin hayallerini süslüyor. Buna dair siz ne söylersiniz?
Türkiye’den Almanya’ya gelen çok müzisyen arkadaşım var. Hoş takımları kazandılar. Gençler oranın (Almanya) bedellerini daha epeyce bildiğini hissediyorlar. O yüzden bu biçimde bir göç kelam konusu olabiliyor. Öte yandan dinamik ve hoş bir gelişmeninin olduğunu da görüyorum. Almanya’da bir arada okuduğum arkadaşlarım Türkiye’ye geri gelip CSO’da çalıyor. Hoş bir eğitim alıp burada devam etmeye çalışıyorlar. Bu göçün sebebi daha epeyce eğitimle ilgili. Yurt haricinde gençlerin bedeli biliniyor. İnsan kıymetini nerede görüyorsa orada kalmak istiyor. Natürel ki memleketlerini özlüyorlar fakat işte…
Sizin de özlediğiniz biroldukça memleketiniz var…
Ben kimi vakit memleketimin neresi olduğunu söylerken zorlanıyorum. Nereyi özlediğimi pek anlamıyorum artık. En epeyce özlediğim iki yıldır gelmediğim için Türkiye olabilir.
‘SPORCU ÜZERE HER GÜN ÇALIŞMAMIZ GEREKİYOR’
Pandemi periyodunda neler yaşadınız? Bu süreçte neler yaptınız? Sahnelerden uzak kalmak sizi nasıl etkiledi? Sahneleri özlediniz mi?
2020 yılı herkes için sıkıntı geçti. Sahnesiz, izleyicisiz kaldık. Motivasyonu sağlamak hayli güç oluyor. Konserin olacak mı olmayacak mı bilmiyorsun ve müzik devam edecek mi diye endişeleniyorsun. Bizim atlet üzere her gün çalışmamız gerekiyor ve bu epey güç oldu. Hele yeni başlayanlar için, müzik için üniversiteye başlayanlar açısından süreç epey daha sıkıntı geçti.
Konutumuza kapalı olduğumuz periyotta online konserler organize edildi ancak onun da fazlaca zevki olmuyor. Kameranın önünde çalıyorsun ve seyirci olmadığında o kimya tutmuyor üzere. Birkaç defa televizyona konuk oldum ve nefes almış üzere oldum. Almanya’da şu an geri açılmaya başladı lakin Avrupa’da zorluk devam ediyor.
‘TÜRKİYE’DE MÜZİSYENLER DAHA ÇOK ZORLANDI’
Türkiye’de korona virüsü niçiniyle yaşanan kapanma sürecinde binlerce müzisyen işsiz kaldı. Birtakım müzisyenler enstrümanlarını satmak zorunda kaldıklarını deklare etti. Avrupa’da müzisyenler bu süreçten nasıl etkilendi?
Orada durum finansal olarak epeyce daha yeterliydi. Avrupa’da freelance müzisyen çok fazla. Her bir freelance müzisyene para ödendi. Örneğin konserlerinin takvimini gösteriyorsun, bunlar iptal oldu diyorsun ve parasını gönderiyorlar. Sıkıntı durumda bırakmamaya çalıştılar. Yalnızca müzisyenler için değil oyuncular için de dayanaklar oldu. Bu takviye olmasa epeyce sıkıntı olurdu. Türkiye’de müzisyenler daha hayli zorlandı. Şahidim arkadaşlarımın anlatımından biliyorum.
‘EN YETERLİ ODAKLANMA YAŞI 10 İLE 25 YAŞ ARASI’
2002’de 10’lu yaşlarınızın başında bir televizyon kanalında katıldığınız bir söyleşiyi izledim. Günde iki saat çalışmanın kıymetli olduğunu söylüyorsunuz ve bu durumu “kafayla çalışmak” olarak tanım ediyorsunuz. 20 yıl daha sonra yetişkin Aliya Vodovozova müziğe yeni başlayanlara ne bildiri vermek ister? Bilhassa çocuklara?
Hala başla çalışmak gerekiyor. Bir de yaş ilerledikçe vaktin kısıtlanıyor. Ne bileyim öbür işlerin çıkıyor. Büyüyorsun. En düzgün odaklanma ve başla çalışma yaşı 10 ile 25 yaş ortası. Bu devirlerde azamî ilgi göstermek gerekiyor. daha sonrasında hayat ritmin değişiyor.
‘ÇOCUKLUĞUMU PAYLAŞTIĞIM BEŞERLERLE ORTAKLAŞACAĞIM’
10’lu yaşların başında konuk olduğunuz programda Pembe Panter müziğinizi çocukluk dostunuz Dirimcan’a adıyorsunuz. Ankara’ya gelince tekrar görüştünüz mü? CSO’daki konserdeki birilerine adıyor musunuz?
Dirimcan’ı fazlaca uzun vakittir görmedim. Küçükken yakın arkadaşımdı. Keman çalıyor Ankara’da, hala da devam ediyor. Umarım konserime gelecek. Birisine adamıyorum konserimi lakin küçüklüğüm burada geçtiği için konserime gelecek öğretmenlerimin, annemin benimle gurur duymasını istiyorum. Çocukluğumu paylaştığım beşerlerle ortaklaşacağım. Birinci adımlarımın tanıklıkları umarım memnun olur.
Genç yaşınıza epeyce sayıda memleketler arası muvaffakiyet sığdırdınız. Bundan daha sonraki amaçlarınız, hayalleriniz neler? Müziğinizle büyümeye devam mı edeceksiniz?
Müzisyenlik o denli bir meslek ki her vakit full tempoda çalışmaya devam etmek gerekiyor. Spor üzere, bir iki gün çalışmadığınız vakit formunuzu epey çabuk kaybediyorsunuz. Tıpkı biçimde devam etmek istiyorum. Umarım daha fazla konser verebilirim. Sahne bu emeğin mükafatı üzere. Müzikle büyümeye devam edeceğim.