MASKESİZ SÖYLEŞİLER- AHMET UYKAN
Anadolu Efes ve Galatasaray ile sayısız muvaffakiyete imza atan basketbol koçu Oktay Mahmuti, Yugoslavya dağılmadan evvel Türkiye’ye geldi. Efsane koç Aydın Örs’ün yanında bu dönem Euroleague’i kazanan Ergin Ataman ile birllikte yardımcılık yaptılar. Türkiye’de basketbol tarihini değiştiren Koraç kupası’nı kazanırken bu üçlü vardı. Örs’ün yanından ayrıldıktan daha sonra Anadolu Efes ve Galatasaray’ı çalıştırdı. Koç Mahmuti, sorularımıza ‘maskesiz yanıtlar’ verdi. İşte o söyleşi…
“YUGOSLAVYA’DA EVVEL FUTBOL GELİR”
-Basketbola ilginiz ne vakit başladı?
Eski Yugoslavya’da her çocuk spora futbolla başlar. Devamında ortaokul ve lise çağında futbolla basketbol ayrımı kelam konusu olur. Benim de o yaşlarda basketbol tutkum başladı. O periyot Yugoslavya’nın basketboldaki muvaffakiyetleri o ilgiyi daha epeyce artırdı. Önümüzde değerli yıldızlar, kazanılmış kupalar vardı. İnsan hayatında her vakit bir idol gerektiği için bunlar da benim adıma itici güç oldu.
“ANTRENÖRLÜĞÜ MESLEK OLARAK GÖRMEDİM”
– Bildiğim kadarıyla profesyonel olarak basketbol oynamadan antrenörlüğe adım attınız. Bu durum sizin için dezavantaj oldu mu?
Yugoslavya’da İkinci Lig’de basketbol oynadım. Ancak fazlaca erken bıraktım. 20 yaşındaydım. Üst düzeyde bir oyuncu olamayacağımı gördüm. Eğitimi daha fazla ön plana çıkarmak için basketbolu bıraktım ve antrenörlüğe başladım. Bir meslek olarak değil büsbütün tutkuyla başladım. Antrenörlüğe birinci adımımı Rabotnicki ekibinin alt yapısında attım. Orada 3 yılım geçti. 1991 yılında Yugoslavya’daki iç savaş başlayınca Türkiye’ye geldim.
“KENDİMİ TÜRKİYE’DE GELİŞTİRDİM”
-Yugoslav basketbol ekolünün antrenörlük mesleğinizde tesiri var mıydı?
Kesinlikle ki vardır. Bu bir müddetç. Ama kendimi Türkiye’de Efes Pilsen’e geldiğim periyotta geliştirdim diyebilirim. Doğal ki olaylara yaklaşımlarım ve evvelarim de Yugoslav basketbolunun tesirleri olmuştur. İnsan alışkanlıkları ve inandıkları ile yola devam ediyor. ötürüsıyla bunları elde ettikten daha sonra hayli kolay vazgeçemiyorsunuz. Onlardan yaralanmaya çalışıyorsunuz.
-Örnek aldığınız bir koç var mıydı?
Bozidar Maljkoviç vardı. Jugoplastika’nın antrenörüydü.
“GECE YARISI EVİMDEN KAÇTIM”
-Üsküp’ten Türkiye’ye ne vakit ve ne emelle geldiniz?
Türkiye’ye gelişim aslında tatsız bir kıssa. Bir gece yarısı konutumu terk etmek zorunda kaldım. Otobüsle Türkiye’ye kaçtım. Zira Yugoslavya’yı parçalanmaya götüren iç savaş başlamıştı. Türkiye’ye eğitimimi tamamlamak ve fazlaca sevdiğim basketbolda bir şeyler yapmak için gelmiştim. daha sonrasında ikisi bir ortada yürüdü. bir süre Eczacıbaşı’nda çalıştım. Orası kapandıktan daha sonra Efes Pilsen’e geçtim. Orada uzun yıllar çalıştıktan daha sonra mesleğim devam etti. Lakin ‘ne gayeyle Türkiye’ye geldiniz’ söylemiş olduğiniz vakit o bir mecburî bir göçtü. Yani keyifli bir göç değildi. Gece yarısı beni Yugoslav ordusuna almaya geldikleri için meskenden kaçmak zorunda kaldım. daha sonrasında Türkiye’ye geldim.
“TÜRKÇE’Yİ FARKLI KONUŞUYORDUK”
-Türkçeyi burada mı öğrendiniz. Yoksa Üsküp’teyken de Türkçe biliyordunuz?
Biliyordum fakat epey farklı bir Türkçe idi. O coğrafyada Türkçe farklı konuşuluyor. vakit içinde geliştirdim. Ama bir daha de en âlâ konuştuğum lisanlardan biri değil. Onu diyebilirim. (Gülerek)
“BENİ EFES’E AYDIN ÖRS BAĞLADI”
-Efes Pilsen ile yollarınız nasıl kesişti?
Türkiye’ye gelmedilk evvel Rabotnicki’de çalışırken ablam İstanbul Bahçelievler’de yaşıyordu. Ben de o devir gidip geliyordum Türkiye’ye. Efes Pilsen’in tesisleri ablamın konutuna yakındı. Ben de basketbolu sevdiğim için Efes Pilsen’in antrenmanlarını izlemeye giderdim. Aydın (Örs) abi de o devir altyapı antrenörüydü. Aydın ağabeyle tanışmamız bu biçimde başladı. Akabinde Türkiye’ye temelli göç edince o görüşmelerimiz devam etti. Aydın abi, A Grup antrenörü olduktan daha sonra beni yardımcı olarak çağırdı. Efes’e bu biçimde geldim.
“EFES KÜLTÜRÜ TÜRK BASKETBOLUNUN ÇOK ÜZERİNDE”
– Basketbolda Efes kültürü sizin de ortasında yer aldığınız Aydın Örs ve Ergin Ataman ile ses getirdi. Bunun sırrı neydi?
İçinde olduğunuz vakit bunu sır olarak görmüyorsunuz. Onu rutin olarak görüyorsunuz. Bence Türkiye’nin fazlaca üzerinde bir tertipti. Çok değerli bir tutku ve çalışma disiplini vardı. Bunlar bizler tarafınca o kadar benimsenmişti ki kendimizi farklı görmüyorduk. aslına bakarsan Efes, kulüp olarak her periyot antrenörlere güvenmiştir. İnsanlara her vakit yatırım yapmıştır. Onların başarılı olması için gayret sarf etmiştir. Türkiye basketbol külçeşidinin epey epeyce üzerinde bir tertip olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Efes, Türk basketbolunda lokomotiftir.
“BAŞARI TEK BAŞINA KAZANILMAZ”
– 1996’da Efes Pilsen ile Koraç Kupası’nı kazandınız. Bu şampiyonlukta en büyük hisse sahibi kimdi?
hiçbir muvaffakiyet tek başına kazanılmaz. Başta Aydın abi olmak üzere oyuncuların büyük katkısı vardı. aslına bakarsan ekip oyunlarının en hoş tarafı sinerji yaratmak. Ben mesleğim boyunca hiç bir vakit birey olarak ayırmak istemedim. Birtakım şeyler kağıt üzerinde gözükse de içerikte fazlaca daha değerli ve kıymetliler. O yüzden onun yahut bunun hissesi vardı demektense tüm grubun başarısıydı bu kupa. Kesinlikle ki kimi insanların hiyerarşik nizamda sorumlulukları fazla olduğu için muvaffakiyete katkısı daha büyüktür. Lakin bu bir paylaşım diye düşünüyorum.
“NAUMOSKİ, AMERİKALI UZUNLARI UNUTTURDU”
– Hemşeriniz olan Petar Naumoski’nin Efes’e gelmesinde sizin de rolünüz vardı. Türk basketbolunda değerli bir yer tutan bu transfer nasıl gerçekleşmişti?
bu biçimde Türkiye’ye daima Amerikalı uzun yabancı oyuncular geliyordu. 20 sayı atıp 20 ribaunt alıyorlardı. Lakin kadro da 20 sayı farkla maç kaybediyordu. Yani oyunu denetim ve domine eden oyuncular yoktu. Biz Aydın ağabeyle yabancı bir guard gelmeli inancını taşıyorduk. Bu yüzden guard arayışına girmiştik. Tabi bu biçimdelar bilgilere bugünkü üzere kolay ulaşılamıyordu. Ben Naumoski’yi biliyordum ancak Türkiye’de onu kimse tanımıyordu. O periyot biz Alexander Djordjevic’i almak istemiştik. Lakin Djordjevic o sene son saniye üçlüğüyle Partizan’ı Avrupa şampiyonu yaptı. Bir gün daha sonra Aydın ağabeyle görüştük. Biz artık Djordjevic’I alamayız dedik. Ben de Naumoski’yi önerdim. bu biçimde görüntü kasetler vardı. Aydın ağabeyle birkaç maçını izledikten daha sonra almaya karar verdik. sonrasındasındasını biliyorsunuz. Naumoski, Türk basketboluna büyük katkı sağladı. Lokomotifin hareketlenmesinde değerli rol oynadı.
“VERİMLİ ÇALIŞMAYI PRENSİP EDİNDİM”
– Efes’te 15 yıl boyunca aralıksız bakılırsav yaptınız. Bunu neye borçlusunuz?
Daha evvel söylemiş olduğim üzere bu işe tutkuyla başladım. Severek işimi yaptım. Tutkunun ve disiplinin olduğu yerde muvaffakiyet gelir inancını taşıdım. Çok çalışmak kıymetli lakin daha kıymetlisi verimli çalışmak. Daima o denli hareket ettim. Efes’te en uzun müddet nazaranv yapan antrenörlerden biriyim. Biliyorsunuz çoklukla kulüplerde bu kadar uzun müddetli kalınmıyor.
“EFES, GEÇEN SENE DE ŞAMPİYONLUĞU HAK ETMİŞTİ”
– Anadolu Efes’in bu sene Eurolig’de şampiyon olması sizi şaşırttı mı?
Hayır şaşırmadım. Temelinde daha geçen sene en âlâ basketbolu oynayan, dominant bir oyun ortaya koyan bir Efes vardı. Lakin pandemi niçiniyle Final Four’un yapılmaması büyük şansızlıktı. Efes, bu sene yeterli başlamasa da dönemin ikinci kısmında geçen yılki basketbolu oynamaya başladı. Çok hak ederek şampiyonluğu kazandılar. Başta Tuncay (Özilhan) Beyefendi olmak üzere Ergin (Ataman) ile kupada katkısı olan herkesi samimiyetle tebrik ederim.
“KORAÇ KUPASI, TÜRK BASKETBOLUNUN ATEŞİDİR”
– Sizce Efes’in Koraç Kupası şampiyonluğu mu Euroleague şampiyonluğu mu daha manalı?
Devirler daima değişiyor, farklılaşıyor. bu biçimdea kadar Türkiye’ye hiç kupa gelmemişti. Koraç Kupası’nı kazanmak fazlaca kıymetliydi. O periyot Avrupa bütçelerinin uzağındaydık. daha sonra Fenerbahçe ve Anadolu Efes’in yatırımları ile birlikte üst düzeylere çıkmaya başladık. Her muvaffakiyet kendi ortasında epey değerlidir. Natürel ki son kazanılan kupa Şampiyonlar Ligi’nin kupasıdır. Fakat Koraç Kupası’nı da asla küçümseyemeyiz. Tam tersine Koraç Kupası’nın kazanılmasıyla Türk basketbolunun ateşi yakılmıştır. Koraç Kupası ile basketbol sanayimiz hareketlenirken Avrupa’da kelam sahibi olabileceğimizi gösterdik. ötürüsıyla iki kupanın manası hayli büyük olmakla birlikte bununla birlikte birbirinden farklı.
“OBRADOVİC’İN İMKÂNLARI DAHA FAZLAYDI”
-Türkiye’ye birinci defa Eurolig kupasını getiren Fenerbahçe Beko, bu sene bekleneni veremedi. Bunun niçini Zeljko Obrodovic’in gidişi mi yoksa oyuncu takımı mu?
Alanda antrenörler basketbol oynamıyor. Biliyorsunuz antrenörler oyunu yönetiyor. (Gülerek) Elindeki materyale nazaran bir şeyler yapmaya çalışıyor. Zeljko’nun imkanları ile Fenerbahçe’nin bu yılki bütçesi içinde dağlar kadar fark var. Bu Zeljko’nun muvaffakiyetini asla küçümsemek değil. Ancak olayları kıyaslamak ismine yanlışsız bir şey değil. O devirle bugünü karıştırmamak lazım. Dinamikler değişti. Oyuncular, yatırımlar, bütçeler…Her şey değişti yani. Bunlar fazlaca değerli etkenler. Bunları yalnızca bir antrenöre bağlamak yanlış. Daha evvel söylemiş olduğim üzere muvaffakiyetler bir bireye endeksli değil.
“BASKETBOL SANAL BİR OYUN DEĞİL”
-Peki basketbolda antrenör faktörü ne kadar tesirli?
Bunu yüzde olarak söylemek hayli güç. Bilemiyorum. Tahminen yüzde 10-20 diyeyim. Ancak yarın farklı bir şey söyleyebilirim. Buradaki en değerli ögelerden biri hocayla oyuncular ve kulüp yapısı içinde bir sinerji yaratmak. Antrenörler birtakım yerlerde birinci yılında başarısız bulunmasına karşın bir sene daha sonra epeyce başarılı olabiliyor. Yahut karşıtı oluyor. Biz antrenörler ne bir senede basketbolu öğreniyoruz ne de unutuyoruz. (Gülerek) Elimizden gelenin en düzgününü yapmaya çalışıyoruz. Fakat elinizdeki materyal her neyse, rakip her neyse ona nazaran kıyaslama yapmalısınız. O yüzden bu değişken bir şey. Lakin yüzde olarak bir şey söylemek sıkıntı. Basketbol sanal bir oyun değil. O niçinle ben bu üslup demeçlerden hoşlanan biri değilim.
“ZİRVEDE KALABİLMEK MUVAFFAKİYET KADAR ÖNEMLİ”
-Euroleague’de şampiyonluk başarısı gösteren Anadolu Efes’in bundan bu biçimde gayesi ne olmalıdır?
Ben daima başarılı olmak ve bir yere gelmek istemişimdir. daha sonra da hayat şunları öğretmiştir; her muvaffakiyet yahut memnunluk hayli kısadır. Ama verdiği sorumluluk daha büyüktür, daha uzun periyodiktir. Üzerine daima bir şey koymanız gerek. Bir yere ulaşmak güç olduğu kadar orada kalabilmek de epey kıymetlidir. Alışılmış ki Efes bugüne kadar büyük kulüptü bundan daha sonra da büyük kalmaya devam edecektir.
“EFES, NBA KADROLARINI YENEBİLİR”
-Ergin Ataman, Anadolu Efes’in NBA ekiplerini yenecek kapasitede olduğunu söylemiş oldu. Buna katılıyor musunuz?
Bu da epeyce relative bir şey. Hatırlarsanız geçmişte en düzgün Avrupa ekipleri NBA’ye sarfiyat ve farklı skorlarla kaybederlerdi. daha sonra bu da değişti. Yenmeye başladı Avrupa ekipleri. ötürüsıyla olmayacak bir şey değil. Avrupa ile NBA ekipleri içindeki fark gitgide kapanıyor. Bana nazaran buradaki tek sorun oyuncuların fazlaca genç yaşta NBA’ye giderek Avrupa’da yıldız oyuncu eksikliğine yol açması.
“YABANCILAR TÜRK GENÇLERİN ÖNÜNÜ KESTİ”
– Son senelerda NBA’ye giden Türk oyuncu sayısı azaldı. Bunun niçini nedir?
Bu hayatta ne istediğinize bağlı bir durum. Bu bir müddetçtir. Evvelden Türk oyuncuların kendi kulüplerindeki rolü ve sorumlulukları fazlaca daha fazlaydı. Kuralların değişmesi, yabancı sayısının artmasıyla onların rolü hayli azaldı. Bu yüzden Türk oyuncuların ön plana çıkmaları zorlaştı. Ben bunu şuna benzetiyorum. Bebekler doğduğu vakit birtakım bebek hastalıklarını geçireceğini öncesinden bilirsiniz. Her prosese kendi ortasında artı ve eksikleri vardır. Çok yabancılı kural tahminen Avrupa’da düzgün sonuçlar getirir. Ancak ülke basketboluna öbür taraftan ziyan verebilir. Bunun optimumunu bulmak en değerli kararlardan biridir. Son devirde hiç bir Türk oyuncu sorumluluk taşıyacak rolde değil maalesef.
-Günün birinde NBA’de koçluk yapacak bir Türk antrenör çıkar mı?
Çıkabilir tabi. niye olmasın. Dünyada her şey değişiyor. Bu da olağan şeylerden bir tanesi.
“AVRUPALI KOÇLAR AMERİKA’YA ZIT GELİYOR”
-Euroleague patentli yabancı koçlar da NBA’de pek tercih edilmiyor. Örneğin Obradovic, ‘En büyük hayalim NBA’de çalışmak’ demişti. Lakin bu maksadına çabucak hemen ulaşmış değil. NBA’de hocalık yapmanın kriteri nedir?
NBA basketbolu, kendi ortasında bir sanayi. Kendi koçlarını, kendi dinamikleri içerisinde bulmaya çalışıyorlar. Avrupa’daki koçların olaya yaklaşımları yahut aktifliği fazlaca farklı. Şu an Avrupa koçları, NBA’deki sistemin dinamiğine uymuyor diyebiliriz.
DEVŞİRME OYUNCULAR ULUSAL TAKIM’DA OYNAMALI MI?
-Larkin üzere devşirme oyuncuların A Ulusal Kadro’da forma giymesini yanlışsız buluyor musunuz pekala?
O da bir karardır. Kimi ülkelerde bu mümkün değildir. örneğin Sırbistan Ulusal Takımı’nda bir yabancının oynaması kelam konusu bile olamaz. Gerekiyorsa Avrupa şampiyonasına bile gitmezler. Fakat yabancıyı oynatmazlar. Lakin birtakım ülkeler oynatıyor. Biz de yıllardır bu sonucu uyguluyoruz. Az evvel bahsetmiş olduğum üzere her sonucun kendi ortasında artıları ve eksileri vardır. Bu da bunun üzeredir. Bana göre hiç bir plan kısa vadeli yapılmamalı. Bugünü değil birkaç yıl daha sonrasını düşünerek kararlar alınmalı. Planlarınız her 6 ayda bir değişirse hiç bir biçimde başarılı olamazsınız.
“BUGÜN İÇİN NAUMOSKİ’Yİ DEĞİL LARKİN’İ İSTERDİM”
-Hoşlanmayacağınız nazaranceli bir soru daha geliyor. Naumoski-Larkin-Micic üçlüsünden hangisini grubunuzda görmek isterdiniz?
Naumoski, kendi periyodunda epeyce kıymetli oyunculardan bir tanesiydi. Bugün Micic ve Larkin için de birebir şeyler geçerli. Basketbolun epeyce değiştiğini söyleyebilirim. Naumoski, hiç bir vakit bu kadar süratli değildi. Lakin o devrin basketbolu da bu biçimde değildi. Bu yüzden hepsi muvaffakiyetleri ile kendi periyoduna damga vurmuş hatırlanacak isimler. Ben antrenör olarak bugüne bakmak isterim. Yapabilirlik ismine konuştuğumuz vakit bu isim Larkin’dir. Ancak bu Micic ve Naumoski’nin bedelsiz olduğunu asla göstermez.
“YABANCILARDA TERCİHİM YUGO-AMERİKA”
-Transferde eski Yugoslavya kökenli oyuncuları mı yoksa ABD’li oyuncular mı önceliğiniz?
Ben hiç bir vakit hepsinin tıpkı ülkeden olmasını isteyen biri değildim. Her ikisinin karışımı olmasını istiyordum. O bahsetmiş olduğum sinerjinin peşinden koşmaya çalışan bir antrenör olarak görüyorum kendimi.
-beraber çalışmaktan en çok keyif aldığınız oyuncu kümesi hangisiydi?
Keyif aldığım üzere hiç keyif almadığım oyuncular da oldu. İsimler kıymetli değil. Ben ebediyen amaçları ve hayalleri olan, çalışma disiplini olan oyuncularla çalışmak istedim. Burada isimleri ayırt etmeyeceğim. Her dönemimde hayli değerli oyuncularla çalıştım. Ama kimi vakit her şey sizin istediğiniz üzere olmuyor.
“MİLLİ GRUP İÇİN niye TEKLİF ALMADIĞIMI BİLEMİYORUM”
-Kariyerinizde elde ettiğiniz biroldukca başarılara karşın sizi A Ulusal Kadro’nun başında bakılırsamedik. Bunun niçini nedir?
Bilmiyorum ki…hiç bir vakit o denli bir teklif gelmedi. Her antrenör için hoş bir şey bu olağan ki. Dedikodular oldu fakat resmi bir teklif almadım. hayatım boyunca bu işi ben yapayım demedim. Her vakit birileri tarafınca davet edildim.
“HİDAYET TÜRKOĞLU İÇİN YORUM YAPMAK BANA DÜŞMEZ”
-Eski öğrencilerinizden Hidayet Türkoğlu’nun federasyon başkanlığındaki performansını nasıl buluyorsunuz?
Ben Hidayet Türkoğlu’nu oyuncu olarak biliyorum. Şu anda onun hakkında olumlu yahut olumsuz bir şey söylemem fazlaca yanlışsız olmaz. Zira onun karar merci değilim. Lakin oyuncu olarak Türkiye’nin yetiştirdiği en değerli oyunculardan biri. Bütün muvaffakiyetleri fazlaca çalışarak ve büyük fedakarlık yaparak elde etmiş biri. Lakin bugünkü pozisyonunu kıymetlendirme hakkına sahip değilim.
“GALATASARAY’A KIRGINIM”
– Galatasaray’dan ayrılış sürecinizde sizin isminize bir kırgınlık yaşattı mı?
Maalesef yaşandı. O devir geçti ve kapandı. Bahis hakkında kâfi açıklamayı yapmıştım esasen. Galatasaray fazlaca büyük bir kulüp, büyük bir topluluk. Birtakım şeylerin orada kalması lazım. O devir mecbur kalmıştım açıklama yapmaya. O demecim her şeyi içeriyor esasen.
“HER MUVAFFAKİYET SİZE SORUMLULUK GETİRİR”
– Mesleğinizde unutamadığınız maç hangisi?
Olumlu ve olumsuz fazlaca maç var. Neye en çok sevindiğimi sorarsanız; gençler şampiyonu olduğumuz vakit her şey tamam zannediyordum. daha sonra öğrendim ki her muvaffakiyet size bir sorumluluk getiriyor. ötürüsıyla o memnunluk anları fazlaca kısa sürüyor. Her şeyi hatırlamakla birlikte bir an evvel yeni bir sayfa açmak gerektiğine inananlardanım.
“SON SANİYEDE ÜÇLÜK YERSENİZ TOTEM GİDER”
-Toteminiz yahut bir uğurunuz var mı?
Olmaması için uğraş sarf ediyorum. Lakin vakit içerisinde oluyor. daha sonra her şeyi sıfırlıyorsunuz. Devir periyot totemlerim değişiyor. örneğin son saniyede orta alandan üçlük yediğiniz vakit o şeyin totem olmadığını anlıyorsunuz. (Gülerek). Bence bunlar yeterli şeyler değil. Maalesef azalmıyor. Onları olabildiğince sıfırlamak lazım.
“KIZILYILDIZ’DAN DİĞER GRUP TUTMADIM”
-Türkiye’de hangi futbol grubuna sempati duyuyorsunuz?
Şu anda hiç futbol izlemiyorum. Daha evvel de anlattım. Ben evvelden Kızılyıldız taraftarıydım. daha sonra Yugoslavya’daki savaşın başlamasıyla Kızılyıldız’dan soğudum. Bu işler epeyce küçük yaşlarda verilen kararlardır. 6-7 yaşları üzere. Ben Türkiye’ye geldiğim vakit 23 yaşındaydım. Futbola da sempatim olmadığı için hiç ekip tutmadım. Son periyotta hiç ancak hiç futbol izlemiyorum.
“PROFESYONEL HAYATTA kimi vakit BENCİL OLMAK LAZIM”
hayatınızda keşke söylemiş olduğiniz bir olay var mı?
Çalıştığım her yerde büyük hislerle yaklaştım. Tahminen daha pragmatik olsaydım daha farklı yerlerde olurdum. Ben bağlantılara fazlaca kıymet veren beşerim. Her kulübü kendi kulübüm üzere benimsedim. Profesyonel hayatta biraz daha bencil olabilirdim.
-Asıl mesleğiniz olan eczacılığı yapmadığınız için pişman mısınız?
Hayır…Bu bir tercihti. Hayatta yalnızca bir işi yapabiliyorsunuz. Ben tutkulu olduğum bir şeyin koştum. O denli de devam ettim.
“HER ŞEYİN BAŞI SIHHAT VE HUZUR”
– Gelecekten beklentiniz yahut bir hayaliniz var mı?
En başta sağlıklı ve huzurlu olmak. Ben çok keyifli bir çocukluk ve gençlik periyodu yaşadım. Fakat 1 yıl içerisinde bir ülkenin dağıldığını da gördüm. Türkiye’ye geldim. Tek başıma kaldım. Sıfırdan bir hayata atıldım. Kendi gücümle ayakta kalmaya çalıştım. Bir yerlere geldim. Başardım yahut başaramadım. her insanın bu hususta farklı bir yorumu olabilir. Fakat bundan daha sonra sağlıklı ve memnun olmak istiyorum. Bu ikisi benim için epeyce kıymetli.
Oktay Mahmuti ile bir söz bir yanıt
Basketbol: Tutku
Aydın Örs: Başkan
Üsküp: Nostalji
Para: Araç
Aile: Her şey
İtalya: Keyif ve deneyim
Anadolu Efes: Basketbolun lokomotifi
NBA: Gösteri
Sıhhat: Birinci öncelik
Atatürk: En büyük başkan
KİMLİK KARTI
İsmi Soyadı : Oktay Mahmuti
Doğum Tarihi : 6 Mart 1968
Doğum Yeri : Üsküp (Eski Yugoslavya-Makedonya)
Konumu: Basketbol koçu
Antrenörlük Mesleği: 1988-1991 Rabotnicki (Alt yapı antrenِörü), 1992-2007 Efes Pilsen, 2007-2009 Benetton Treviso, 2010-2012 Galatasaray, 2012-2013 Anadolu Efes, 2014-2016 Darüşşafaka, 2018 Galatasaray.
Muvaffakiyetleri
Anadolu Efes: 2001-02, 2002-03, 2003-04, 2004-05 dönemlerinde Türkiye Basketbol Ligi şampiyonluğu. 2001, 2002, 2006 ve 2007’de Türkiye Kupası şampiyonluğu. 2006’da Cumhurbaşkanlığı Kupası. 2000-01 döneminde Supro League’de üçüncülük. 2004-05, 2005-06 ve 2012-13 dönemlerinde Euroleague’de çeyrek final.
Galatasaray : 2011’de Cumhurbaşkanlığı Kupası
Benetton Treviso : 2008-09 döneminde Euro Cup çeyrek final (Euro Cup Yılın Koçu)
Anadolu Efes ve Galatasaray ile sayısız muvaffakiyete imza atan basketbol koçu Oktay Mahmuti, Yugoslavya dağılmadan evvel Türkiye’ye geldi. Efsane koç Aydın Örs’ün yanında bu dönem Euroleague’i kazanan Ergin Ataman ile birllikte yardımcılık yaptılar. Türkiye’de basketbol tarihini değiştiren Koraç kupası’nı kazanırken bu üçlü vardı. Örs’ün yanından ayrıldıktan daha sonra Anadolu Efes ve Galatasaray’ı çalıştırdı. Koç Mahmuti, sorularımıza ‘maskesiz yanıtlar’ verdi. İşte o söyleşi…
“YUGOSLAVYA’DA EVVEL FUTBOL GELİR”
-Basketbola ilginiz ne vakit başladı?
Eski Yugoslavya’da her çocuk spora futbolla başlar. Devamında ortaokul ve lise çağında futbolla basketbol ayrımı kelam konusu olur. Benim de o yaşlarda basketbol tutkum başladı. O periyot Yugoslavya’nın basketboldaki muvaffakiyetleri o ilgiyi daha epeyce artırdı. Önümüzde değerli yıldızlar, kazanılmış kupalar vardı. İnsan hayatında her vakit bir idol gerektiği için bunlar da benim adıma itici güç oldu.
“ANTRENÖRLÜĞÜ MESLEK OLARAK GÖRMEDİM”
– Bildiğim kadarıyla profesyonel olarak basketbol oynamadan antrenörlüğe adım attınız. Bu durum sizin için dezavantaj oldu mu?
Yugoslavya’da İkinci Lig’de basketbol oynadım. Ancak fazlaca erken bıraktım. 20 yaşındaydım. Üst düzeyde bir oyuncu olamayacağımı gördüm. Eğitimi daha fazla ön plana çıkarmak için basketbolu bıraktım ve antrenörlüğe başladım. Bir meslek olarak değil büsbütün tutkuyla başladım. Antrenörlüğe birinci adımımı Rabotnicki ekibinin alt yapısında attım. Orada 3 yılım geçti. 1991 yılında Yugoslavya’daki iç savaş başlayınca Türkiye’ye geldim.
“KENDİMİ TÜRKİYE’DE GELİŞTİRDİM”
-Yugoslav basketbol ekolünün antrenörlük mesleğinizde tesiri var mıydı?
Kesinlikle ki vardır. Bu bir müddetç. Ama kendimi Türkiye’de Efes Pilsen’e geldiğim periyotta geliştirdim diyebilirim. Doğal ki olaylara yaklaşımlarım ve evvelarim de Yugoslav basketbolunun tesirleri olmuştur. İnsan alışkanlıkları ve inandıkları ile yola devam ediyor. ötürüsıyla bunları elde ettikten daha sonra hayli kolay vazgeçemiyorsunuz. Onlardan yaralanmaya çalışıyorsunuz.
-Örnek aldığınız bir koç var mıydı?
Bozidar Maljkoviç vardı. Jugoplastika’nın antrenörüydü.
“GECE YARISI EVİMDEN KAÇTIM”
-Üsküp’ten Türkiye’ye ne vakit ve ne emelle geldiniz?
Türkiye’ye gelişim aslında tatsız bir kıssa. Bir gece yarısı konutumu terk etmek zorunda kaldım. Otobüsle Türkiye’ye kaçtım. Zira Yugoslavya’yı parçalanmaya götüren iç savaş başlamıştı. Türkiye’ye eğitimimi tamamlamak ve fazlaca sevdiğim basketbolda bir şeyler yapmak için gelmiştim. daha sonrasında ikisi bir ortada yürüdü. bir süre Eczacıbaşı’nda çalıştım. Orası kapandıktan daha sonra Efes Pilsen’e geçtim. Orada uzun yıllar çalıştıktan daha sonra mesleğim devam etti. Lakin ‘ne gayeyle Türkiye’ye geldiniz’ söylemiş olduğiniz vakit o bir mecburî bir göçtü. Yani keyifli bir göç değildi. Gece yarısı beni Yugoslav ordusuna almaya geldikleri için meskenden kaçmak zorunda kaldım. daha sonrasında Türkiye’ye geldim.
“TÜRKÇE’Yİ FARKLI KONUŞUYORDUK”
-Türkçeyi burada mı öğrendiniz. Yoksa Üsküp’teyken de Türkçe biliyordunuz?
Biliyordum fakat epey farklı bir Türkçe idi. O coğrafyada Türkçe farklı konuşuluyor. vakit içinde geliştirdim. Ama bir daha de en âlâ konuştuğum lisanlardan biri değil. Onu diyebilirim. (Gülerek)
“BENİ EFES’E AYDIN ÖRS BAĞLADI”
-Efes Pilsen ile yollarınız nasıl kesişti?
Türkiye’ye gelmedilk evvel Rabotnicki’de çalışırken ablam İstanbul Bahçelievler’de yaşıyordu. Ben de o devir gidip geliyordum Türkiye’ye. Efes Pilsen’in tesisleri ablamın konutuna yakındı. Ben de basketbolu sevdiğim için Efes Pilsen’in antrenmanlarını izlemeye giderdim. Aydın (Örs) abi de o devir altyapı antrenörüydü. Aydın ağabeyle tanışmamız bu biçimde başladı. Akabinde Türkiye’ye temelli göç edince o görüşmelerimiz devam etti. Aydın abi, A Grup antrenörü olduktan daha sonra beni yardımcı olarak çağırdı. Efes’e bu biçimde geldim.
“EFES KÜLTÜRÜ TÜRK BASKETBOLUNUN ÇOK ÜZERİNDE”
– Basketbolda Efes kültürü sizin de ortasında yer aldığınız Aydın Örs ve Ergin Ataman ile ses getirdi. Bunun sırrı neydi?
İçinde olduğunuz vakit bunu sır olarak görmüyorsunuz. Onu rutin olarak görüyorsunuz. Bence Türkiye’nin fazlaca üzerinde bir tertipti. Çok değerli bir tutku ve çalışma disiplini vardı. Bunlar bizler tarafınca o kadar benimsenmişti ki kendimizi farklı görmüyorduk. aslına bakarsan Efes, kulüp olarak her periyot antrenörlere güvenmiştir. İnsanlara her vakit yatırım yapmıştır. Onların başarılı olması için gayret sarf etmiştir. Türkiye basketbol külçeşidinin epey epeyce üzerinde bir tertip olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Efes, Türk basketbolunda lokomotiftir.
“BAŞARI TEK BAŞINA KAZANILMAZ”
– 1996’da Efes Pilsen ile Koraç Kupası’nı kazandınız. Bu şampiyonlukta en büyük hisse sahibi kimdi?
hiçbir muvaffakiyet tek başına kazanılmaz. Başta Aydın abi olmak üzere oyuncuların büyük katkısı vardı. aslına bakarsan ekip oyunlarının en hoş tarafı sinerji yaratmak. Ben mesleğim boyunca hiç bir vakit birey olarak ayırmak istemedim. Birtakım şeyler kağıt üzerinde gözükse de içerikte fazlaca daha değerli ve kıymetliler. O yüzden onun yahut bunun hissesi vardı demektense tüm grubun başarısıydı bu kupa. Kesinlikle ki kimi insanların hiyerarşik nizamda sorumlulukları fazla olduğu için muvaffakiyete katkısı daha büyüktür. Lakin bu bir paylaşım diye düşünüyorum.
“NAUMOSKİ, AMERİKALI UZUNLARI UNUTTURDU”
– Hemşeriniz olan Petar Naumoski’nin Efes’e gelmesinde sizin de rolünüz vardı. Türk basketbolunda değerli bir yer tutan bu transfer nasıl gerçekleşmişti?
bu biçimde Türkiye’ye daima Amerikalı uzun yabancı oyuncular geliyordu. 20 sayı atıp 20 ribaunt alıyorlardı. Lakin kadro da 20 sayı farkla maç kaybediyordu. Yani oyunu denetim ve domine eden oyuncular yoktu. Biz Aydın ağabeyle yabancı bir guard gelmeli inancını taşıyorduk. Bu yüzden guard arayışına girmiştik. Tabi bu biçimdelar bilgilere bugünkü üzere kolay ulaşılamıyordu. Ben Naumoski’yi biliyordum ancak Türkiye’de onu kimse tanımıyordu. O periyot biz Alexander Djordjevic’i almak istemiştik. Lakin Djordjevic o sene son saniye üçlüğüyle Partizan’ı Avrupa şampiyonu yaptı. Bir gün daha sonra Aydın ağabeyle görüştük. Biz artık Djordjevic’I alamayız dedik. Ben de Naumoski’yi önerdim. bu biçimde görüntü kasetler vardı. Aydın ağabeyle birkaç maçını izledikten daha sonra almaya karar verdik. sonrasındasındasını biliyorsunuz. Naumoski, Türk basketboluna büyük katkı sağladı. Lokomotifin hareketlenmesinde değerli rol oynadı.
“VERİMLİ ÇALIŞMAYI PRENSİP EDİNDİM”
– Efes’te 15 yıl boyunca aralıksız bakılırsav yaptınız. Bunu neye borçlusunuz?
Daha evvel söylemiş olduğim üzere bu işe tutkuyla başladım. Severek işimi yaptım. Tutkunun ve disiplinin olduğu yerde muvaffakiyet gelir inancını taşıdım. Çok çalışmak kıymetli lakin daha kıymetlisi verimli çalışmak. Daima o denli hareket ettim. Efes’te en uzun müddet nazaranv yapan antrenörlerden biriyim. Biliyorsunuz çoklukla kulüplerde bu kadar uzun müddetli kalınmıyor.
“EFES, GEÇEN SENE DE ŞAMPİYONLUĞU HAK ETMİŞTİ”
– Anadolu Efes’in bu sene Eurolig’de şampiyon olması sizi şaşırttı mı?
Hayır şaşırmadım. Temelinde daha geçen sene en âlâ basketbolu oynayan, dominant bir oyun ortaya koyan bir Efes vardı. Lakin pandemi niçiniyle Final Four’un yapılmaması büyük şansızlıktı. Efes, bu sene yeterli başlamasa da dönemin ikinci kısmında geçen yılki basketbolu oynamaya başladı. Çok hak ederek şampiyonluğu kazandılar. Başta Tuncay (Özilhan) Beyefendi olmak üzere Ergin (Ataman) ile kupada katkısı olan herkesi samimiyetle tebrik ederim.
“KORAÇ KUPASI, TÜRK BASKETBOLUNUN ATEŞİDİR”
– Sizce Efes’in Koraç Kupası şampiyonluğu mu Euroleague şampiyonluğu mu daha manalı?
Devirler daima değişiyor, farklılaşıyor. bu biçimdea kadar Türkiye’ye hiç kupa gelmemişti. Koraç Kupası’nı kazanmak fazlaca kıymetliydi. O periyot Avrupa bütçelerinin uzağındaydık. daha sonra Fenerbahçe ve Anadolu Efes’in yatırımları ile birlikte üst düzeylere çıkmaya başladık. Her muvaffakiyet kendi ortasında epey değerlidir. Natürel ki son kazanılan kupa Şampiyonlar Ligi’nin kupasıdır. Fakat Koraç Kupası’nı da asla küçümseyemeyiz. Tam tersine Koraç Kupası’nın kazanılmasıyla Türk basketbolunun ateşi yakılmıştır. Koraç Kupası ile basketbol sanayimiz hareketlenirken Avrupa’da kelam sahibi olabileceğimizi gösterdik. ötürüsıyla iki kupanın manası hayli büyük olmakla birlikte bununla birlikte birbirinden farklı.
“OBRADOVİC’İN İMKÂNLARI DAHA FAZLAYDI”
-Türkiye’ye birinci defa Eurolig kupasını getiren Fenerbahçe Beko, bu sene bekleneni veremedi. Bunun niçini Zeljko Obrodovic’in gidişi mi yoksa oyuncu takımı mu?
Alanda antrenörler basketbol oynamıyor. Biliyorsunuz antrenörler oyunu yönetiyor. (Gülerek) Elindeki materyale nazaran bir şeyler yapmaya çalışıyor. Zeljko’nun imkanları ile Fenerbahçe’nin bu yılki bütçesi içinde dağlar kadar fark var. Bu Zeljko’nun muvaffakiyetini asla küçümsemek değil. Ancak olayları kıyaslamak ismine yanlışsız bir şey değil. O devirle bugünü karıştırmamak lazım. Dinamikler değişti. Oyuncular, yatırımlar, bütçeler…Her şey değişti yani. Bunlar fazlaca değerli etkenler. Bunları yalnızca bir antrenöre bağlamak yanlış. Daha evvel söylemiş olduğim üzere muvaffakiyetler bir bireye endeksli değil.
“BASKETBOL SANAL BİR OYUN DEĞİL”
-Peki basketbolda antrenör faktörü ne kadar tesirli?
Bunu yüzde olarak söylemek hayli güç. Bilemiyorum. Tahminen yüzde 10-20 diyeyim. Ancak yarın farklı bir şey söyleyebilirim. Buradaki en değerli ögelerden biri hocayla oyuncular ve kulüp yapısı içinde bir sinerji yaratmak. Antrenörler birtakım yerlerde birinci yılında başarısız bulunmasına karşın bir sene daha sonra epeyce başarılı olabiliyor. Yahut karşıtı oluyor. Biz antrenörler ne bir senede basketbolu öğreniyoruz ne de unutuyoruz. (Gülerek) Elimizden gelenin en düzgününü yapmaya çalışıyoruz. Fakat elinizdeki materyal her neyse, rakip her neyse ona nazaran kıyaslama yapmalısınız. O yüzden bu değişken bir şey. Lakin yüzde olarak bir şey söylemek sıkıntı. Basketbol sanal bir oyun değil. O niçinle ben bu üslup demeçlerden hoşlanan biri değilim.
“ZİRVEDE KALABİLMEK MUVAFFAKİYET KADAR ÖNEMLİ”
-Euroleague’de şampiyonluk başarısı gösteren Anadolu Efes’in bundan bu biçimde gayesi ne olmalıdır?
Ben daima başarılı olmak ve bir yere gelmek istemişimdir. daha sonra da hayat şunları öğretmiştir; her muvaffakiyet yahut memnunluk hayli kısadır. Ama verdiği sorumluluk daha büyüktür, daha uzun periyodiktir. Üzerine daima bir şey koymanız gerek. Bir yere ulaşmak güç olduğu kadar orada kalabilmek de epey kıymetlidir. Alışılmış ki Efes bugüne kadar büyük kulüptü bundan daha sonra da büyük kalmaya devam edecektir.
“EFES, NBA KADROLARINI YENEBİLİR”
-Ergin Ataman, Anadolu Efes’in NBA ekiplerini yenecek kapasitede olduğunu söylemiş oldu. Buna katılıyor musunuz?
Bu da epeyce relative bir şey. Hatırlarsanız geçmişte en düzgün Avrupa ekipleri NBA’ye sarfiyat ve farklı skorlarla kaybederlerdi. daha sonra bu da değişti. Yenmeye başladı Avrupa ekipleri. ötürüsıyla olmayacak bir şey değil. Avrupa ile NBA ekipleri içindeki fark gitgide kapanıyor. Bana nazaran buradaki tek sorun oyuncuların fazlaca genç yaşta NBA’ye giderek Avrupa’da yıldız oyuncu eksikliğine yol açması.
“YABANCILAR TÜRK GENÇLERİN ÖNÜNÜ KESTİ”
– Son senelerda NBA’ye giden Türk oyuncu sayısı azaldı. Bunun niçini nedir?
Bu hayatta ne istediğinize bağlı bir durum. Bu bir müddetçtir. Evvelden Türk oyuncuların kendi kulüplerindeki rolü ve sorumlulukları fazlaca daha fazlaydı. Kuralların değişmesi, yabancı sayısının artmasıyla onların rolü hayli azaldı. Bu yüzden Türk oyuncuların ön plana çıkmaları zorlaştı. Ben bunu şuna benzetiyorum. Bebekler doğduğu vakit birtakım bebek hastalıklarını geçireceğini öncesinden bilirsiniz. Her prosese kendi ortasında artı ve eksikleri vardır. Çok yabancılı kural tahminen Avrupa’da düzgün sonuçlar getirir. Ancak ülke basketboluna öbür taraftan ziyan verebilir. Bunun optimumunu bulmak en değerli kararlardan biridir. Son devirde hiç bir Türk oyuncu sorumluluk taşıyacak rolde değil maalesef.
-Günün birinde NBA’de koçluk yapacak bir Türk antrenör çıkar mı?
Çıkabilir tabi. niye olmasın. Dünyada her şey değişiyor. Bu da olağan şeylerden bir tanesi.
“AVRUPALI KOÇLAR AMERİKA’YA ZIT GELİYOR”
-Euroleague patentli yabancı koçlar da NBA’de pek tercih edilmiyor. Örneğin Obradovic, ‘En büyük hayalim NBA’de çalışmak’ demişti. Lakin bu maksadına çabucak hemen ulaşmış değil. NBA’de hocalık yapmanın kriteri nedir?
NBA basketbolu, kendi ortasında bir sanayi. Kendi koçlarını, kendi dinamikleri içerisinde bulmaya çalışıyorlar. Avrupa’daki koçların olaya yaklaşımları yahut aktifliği fazlaca farklı. Şu an Avrupa koçları, NBA’deki sistemin dinamiğine uymuyor diyebiliriz.
DEVŞİRME OYUNCULAR ULUSAL TAKIM’DA OYNAMALI MI?
-Larkin üzere devşirme oyuncuların A Ulusal Kadro’da forma giymesini yanlışsız buluyor musunuz pekala?
O da bir karardır. Kimi ülkelerde bu mümkün değildir. örneğin Sırbistan Ulusal Takımı’nda bir yabancının oynaması kelam konusu bile olamaz. Gerekiyorsa Avrupa şampiyonasına bile gitmezler. Fakat yabancıyı oynatmazlar. Lakin birtakım ülkeler oynatıyor. Biz de yıllardır bu sonucu uyguluyoruz. Az evvel bahsetmiş olduğum üzere her sonucun kendi ortasında artıları ve eksileri vardır. Bu da bunun üzeredir. Bana göre hiç bir plan kısa vadeli yapılmamalı. Bugünü değil birkaç yıl daha sonrasını düşünerek kararlar alınmalı. Planlarınız her 6 ayda bir değişirse hiç bir biçimde başarılı olamazsınız.
“BUGÜN İÇİN NAUMOSKİ’Yİ DEĞİL LARKİN’İ İSTERDİM”
-Hoşlanmayacağınız nazaranceli bir soru daha geliyor. Naumoski-Larkin-Micic üçlüsünden hangisini grubunuzda görmek isterdiniz?
Naumoski, kendi periyodunda epeyce kıymetli oyunculardan bir tanesiydi. Bugün Micic ve Larkin için de birebir şeyler geçerli. Basketbolun epeyce değiştiğini söyleyebilirim. Naumoski, hiç bir vakit bu kadar süratli değildi. Lakin o devrin basketbolu da bu biçimde değildi. Bu yüzden hepsi muvaffakiyetleri ile kendi periyoduna damga vurmuş hatırlanacak isimler. Ben antrenör olarak bugüne bakmak isterim. Yapabilirlik ismine konuştuğumuz vakit bu isim Larkin’dir. Ancak bu Micic ve Naumoski’nin bedelsiz olduğunu asla göstermez.
“YABANCILARDA TERCİHİM YUGO-AMERİKA”
-Transferde eski Yugoslavya kökenli oyuncuları mı yoksa ABD’li oyuncular mı önceliğiniz?
Ben hiç bir vakit hepsinin tıpkı ülkeden olmasını isteyen biri değildim. Her ikisinin karışımı olmasını istiyordum. O bahsetmiş olduğum sinerjinin peşinden koşmaya çalışan bir antrenör olarak görüyorum kendimi.
-beraber çalışmaktan en çok keyif aldığınız oyuncu kümesi hangisiydi?
Keyif aldığım üzere hiç keyif almadığım oyuncular da oldu. İsimler kıymetli değil. Ben ebediyen amaçları ve hayalleri olan, çalışma disiplini olan oyuncularla çalışmak istedim. Burada isimleri ayırt etmeyeceğim. Her dönemimde hayli değerli oyuncularla çalıştım. Ama kimi vakit her şey sizin istediğiniz üzere olmuyor.
“MİLLİ GRUP İÇİN niye TEKLİF ALMADIĞIMI BİLEMİYORUM”
-Kariyerinizde elde ettiğiniz biroldukca başarılara karşın sizi A Ulusal Kadro’nun başında bakılırsamedik. Bunun niçini nedir?
Bilmiyorum ki…hiç bir vakit o denli bir teklif gelmedi. Her antrenör için hoş bir şey bu olağan ki. Dedikodular oldu fakat resmi bir teklif almadım. hayatım boyunca bu işi ben yapayım demedim. Her vakit birileri tarafınca davet edildim.
“HİDAYET TÜRKOĞLU İÇİN YORUM YAPMAK BANA DÜŞMEZ”
-Eski öğrencilerinizden Hidayet Türkoğlu’nun federasyon başkanlığındaki performansını nasıl buluyorsunuz?
Ben Hidayet Türkoğlu’nu oyuncu olarak biliyorum. Şu anda onun hakkında olumlu yahut olumsuz bir şey söylemem fazlaca yanlışsız olmaz. Zira onun karar merci değilim. Lakin oyuncu olarak Türkiye’nin yetiştirdiği en değerli oyunculardan biri. Bütün muvaffakiyetleri fazlaca çalışarak ve büyük fedakarlık yaparak elde etmiş biri. Lakin bugünkü pozisyonunu kıymetlendirme hakkına sahip değilim.
“GALATASARAY’A KIRGINIM”
– Galatasaray’dan ayrılış sürecinizde sizin isminize bir kırgınlık yaşattı mı?
Maalesef yaşandı. O devir geçti ve kapandı. Bahis hakkında kâfi açıklamayı yapmıştım esasen. Galatasaray fazlaca büyük bir kulüp, büyük bir topluluk. Birtakım şeylerin orada kalması lazım. O devir mecbur kalmıştım açıklama yapmaya. O demecim her şeyi içeriyor esasen.
“HER MUVAFFAKİYET SİZE SORUMLULUK GETİRİR”
– Mesleğinizde unutamadığınız maç hangisi?
Olumlu ve olumsuz fazlaca maç var. Neye en çok sevindiğimi sorarsanız; gençler şampiyonu olduğumuz vakit her şey tamam zannediyordum. daha sonra öğrendim ki her muvaffakiyet size bir sorumluluk getiriyor. ötürüsıyla o memnunluk anları fazlaca kısa sürüyor. Her şeyi hatırlamakla birlikte bir an evvel yeni bir sayfa açmak gerektiğine inananlardanım.
“SON SANİYEDE ÜÇLÜK YERSENİZ TOTEM GİDER”
-Toteminiz yahut bir uğurunuz var mı?
Olmaması için uğraş sarf ediyorum. Lakin vakit içerisinde oluyor. daha sonra her şeyi sıfırlıyorsunuz. Devir periyot totemlerim değişiyor. örneğin son saniyede orta alandan üçlük yediğiniz vakit o şeyin totem olmadığını anlıyorsunuz. (Gülerek). Bence bunlar yeterli şeyler değil. Maalesef azalmıyor. Onları olabildiğince sıfırlamak lazım.
“KIZILYILDIZ’DAN DİĞER GRUP TUTMADIM”
-Türkiye’de hangi futbol grubuna sempati duyuyorsunuz?
Şu anda hiç futbol izlemiyorum. Daha evvel de anlattım. Ben evvelden Kızılyıldız taraftarıydım. daha sonra Yugoslavya’daki savaşın başlamasıyla Kızılyıldız’dan soğudum. Bu işler epeyce küçük yaşlarda verilen kararlardır. 6-7 yaşları üzere. Ben Türkiye’ye geldiğim vakit 23 yaşındaydım. Futbola da sempatim olmadığı için hiç ekip tutmadım. Son periyotta hiç ancak hiç futbol izlemiyorum.
“PROFESYONEL HAYATTA kimi vakit BENCİL OLMAK LAZIM”
hayatınızda keşke söylemiş olduğiniz bir olay var mı?
Çalıştığım her yerde büyük hislerle yaklaştım. Tahminen daha pragmatik olsaydım daha farklı yerlerde olurdum. Ben bağlantılara fazlaca kıymet veren beşerim. Her kulübü kendi kulübüm üzere benimsedim. Profesyonel hayatta biraz daha bencil olabilirdim.
-Asıl mesleğiniz olan eczacılığı yapmadığınız için pişman mısınız?
Hayır…Bu bir tercihti. Hayatta yalnızca bir işi yapabiliyorsunuz. Ben tutkulu olduğum bir şeyin koştum. O denli de devam ettim.
“HER ŞEYİN BAŞI SIHHAT VE HUZUR”
– Gelecekten beklentiniz yahut bir hayaliniz var mı?
En başta sağlıklı ve huzurlu olmak. Ben çok keyifli bir çocukluk ve gençlik periyodu yaşadım. Fakat 1 yıl içerisinde bir ülkenin dağıldığını da gördüm. Türkiye’ye geldim. Tek başıma kaldım. Sıfırdan bir hayata atıldım. Kendi gücümle ayakta kalmaya çalıştım. Bir yerlere geldim. Başardım yahut başaramadım. her insanın bu hususta farklı bir yorumu olabilir. Fakat bundan daha sonra sağlıklı ve memnun olmak istiyorum. Bu ikisi benim için epeyce kıymetli.
Oktay Mahmuti ile bir söz bir yanıt
Basketbol: Tutku
Aydın Örs: Başkan
Üsküp: Nostalji
Para: Araç
Aile: Her şey
İtalya: Keyif ve deneyim
Anadolu Efes: Basketbolun lokomotifi
NBA: Gösteri
Sıhhat: Birinci öncelik
Atatürk: En büyük başkan
KİMLİK KARTI
İsmi Soyadı : Oktay Mahmuti
Doğum Tarihi : 6 Mart 1968
Doğum Yeri : Üsküp (Eski Yugoslavya-Makedonya)
Konumu: Basketbol koçu
Antrenörlük Mesleği: 1988-1991 Rabotnicki (Alt yapı antrenِörü), 1992-2007 Efes Pilsen, 2007-2009 Benetton Treviso, 2010-2012 Galatasaray, 2012-2013 Anadolu Efes, 2014-2016 Darüşşafaka, 2018 Galatasaray.
Muvaffakiyetleri
Anadolu Efes: 2001-02, 2002-03, 2003-04, 2004-05 dönemlerinde Türkiye Basketbol Ligi şampiyonluğu. 2001, 2002, 2006 ve 2007’de Türkiye Kupası şampiyonluğu. 2006’da Cumhurbaşkanlığı Kupası. 2000-01 döneminde Supro League’de üçüncülük. 2004-05, 2005-06 ve 2012-13 dönemlerinde Euroleague’de çeyrek final.
Galatasaray : 2011’de Cumhurbaşkanlığı Kupası
Benetton Treviso : 2008-09 döneminde Euro Cup çeyrek final (Euro Cup Yılın Koçu)