Ezgi Hotalak Adalı
Serhan Kurşun’un ‘Garaz-Gölgelerin Oyunu’ kitabı Ziraatçı Zahit’i, Kilisli Ali’si, Çatal Ses’i ve kurgusuyla olayları sayfa sayfa yaşatan ilgi cazip bir devir romanı. Kurşun, çocuklarına masallar anlatarak başladığı yazın ömrüne ‘Yaşlı Aslan’ ve ‘Genç Aslan’ın akabinde ‘Garaz’la devam ediyor.
İnkılâp Kitabevi etiketiyle çıkan ‘Garaz’, yarattığı kuvvetli karakterle Hatay’dan İstanbul’a, İstanbul’dan Vatikan’a uzanırken okuru bir girdabın içine alıyor. Birinci romanı üzerine bir söyleşi gerçekleştirdiğimiz Serhan Kurşun, “Karakterlerimin, kitabın son sayfasından daha sonra hayatını nasıl sürdürdüğünü merak ediyorum” diyor.
Edebiyat dünyasına çocuk kitabınızın akabinde “Garaz”la giriş yaptınız. Evvel niye çocuk kitabıyla başladığınızı ve sizi yazmaya iten niçinin ne olduğunu anlatır mısınız?
hayatımın her anında beni yazmaya iten iki büyük derdim oldu; duygusallık ve hayalperestlik. Gençlik senelerımda kendi içime uzun, epey uzun seyahatlere çıkardım. Üniversite senelerında çıktığım bu uzun seyahatlerin birinden elimde daktilo ile döndüm. O gün yazmaya başladım. Sayısız şiirler, sayısız hikayeler yazdım ancak kimselerle paylaşacak hamasete sahip değildim. Üniversiteden daha sonra iş hayatı, geçim kederi derken beni yazmaya iten o iki büyük kaygımı kilitli bir çekmeceye koydum.. Ta ki çocuklarımla tanışana kadar.
Kitaplıkta yer kalmayınca onlara kendi masallarımı anlatmaya başladım. Doğaçlama. Çocuklar hiç bir şeyi unutmuyorlar ve onların dünyasında “birini ya da bir durumu yönetim etmek” diye bir kavram yok. Beşerler bunu büyüdükçe öğreniyor. Benden bir hafta evvel anlattığım bir masalı bir daha anlatmamı istediklerinde bocalıyordum. Masalları onlar uyuduktan daha sonra bilgisayara kaydetmekten öbür dermanım kalmamıştı. ondan sonrasında masalların fotoğraflarını görmek istediler. İşi, gücü bırakıp kendimi, masal kitabımı basacak bir yayınevi ararken buldum. Basıldıktan daha sonra konuta geldim, onlara kitabı verdim. İncelediler ve “Tamam, artık olmuş” dediler.
“Garaz” bir devir romanı. Geçmişi yazmak uzun hazırlık süreci ve fazla dikkat gerektirebiliyor. Benzeri bir durum yaşadınız mı?
Geçmişi ve geleceği yazabilmek olağan olarak kolay değil. Burada en büyük avantajım o yörenin insanı olmam, o senelera dair anlatılan bir fazlaca şeyi birilerinden duymuş olmam ve o periyoda tanıklık eden bireylerle konuşabilmem oldu. Ancak sahaflarda bulduğum kimi kitaplar hazırlık sürecinde bana büyük dayanak oldu. Bilhassa de Devlet Planlama teşkilatı tarafınca hazırlanan 1963 basımı “Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı” kitabını bulduğumda çocuklar üzere şendim.
Roman Hatay’da geçiyor, sizin için manası nedir bu kentin?
Ben Hataylıyım. Kırıkhan ilçesinde doğdum. Havası, suyu, toprağı sinmiş derime. Hatay’da Amik ovasına deniz derlerdi. Deniz’de pamuk tarlasında çapa yapardık. Narenciye bahçelerinde mandalina, portakal ağaçlarından inmezdik. Ceviz toplamaktan ellerimiz kara yeşile çalardı. Yazın yaylalara çıkar, kışın yıldızların altında, yazlık sinemalarda Yeşilçam sinemalarını izlerdik. Hatay benim çocukluğum. Her gittiğimde kucaklarım. Hatay benim gençliğim, her gittiğimde sohbet ederim.
Romanınız imkânsız bir aşk kıssasını mevzu alıyor ve ortasında ruhsal tansiyonu de barındırıyor. İki çeşidi bir ortaya getirmek sizi zorladı mı?
Aslında romantizm denilen şey tehlikeli ve yüksek ölçüde tansiyon içerir. Bu niçinle zorlandığımı söyleyemem.
Öte yandan romanın tansiyonu da hiç düşmüyor, sırrınız nedir?
Ben bir şey yapmıyorum. Rastgele bir sırrım da yok. Kahramanlarım tansiyondan hoşlanıyor. Ben yalnızca onların yaptıklarını, hissettiklerini ve yaşadıklarını yazıya döküyorum. Latife yapmıyorum. Kahramanlarınız hayal dünyanızda ete kemiğe bürününce ortaya karakterlerini koyuyorlar ve siz onların peşinden gidiyorsunuz. Umarım bundan daha sonra yazacağım romanlarımda kahramanlarım daha sakin bir ömür sürerler.
Kitabınızın başında “Gerçek hadiselerden esinlenilmiştir” yazıyor. Kendi ömrünüzden mı ilham aldınız?
Birinci Kalkınma Planı 1963 yılında yürürlüğe girdiğinde; Çukurova bölgesi, Adana ili, Altınözü ilçesi pilot bölge olarak seçilmişti ve merhum babam o senelerda Altınözü ilçesinde ziraat teknisyeniydi. Lakin bu kitapta babamın ömrünü anlattığım söylenemez. Yalnızca kimi temel gerçeklikler üzerine inşa ettiğim bu romanda hayal dünyamın kapılarının sonuna kadar açıldığını söyleyebiliriz.
Kitapta sizi yansıtan ya da özdeşim kurduğunuz bir karakter var mı?
Kitapta birebir beni yansıtan bir karakter olduğunu söyleyemem. Fakat birtakım karakterlerimin, kitabın son sayfasından daha sonra hayatını nasıl sürdürdüğünü merak etmiyor değilim.
Serhan Kurşun’un ‘Garaz-Gölgelerin Oyunu’ kitabı Ziraatçı Zahit’i, Kilisli Ali’si, Çatal Ses’i ve kurgusuyla olayları sayfa sayfa yaşatan ilgi cazip bir devir romanı. Kurşun, çocuklarına masallar anlatarak başladığı yazın ömrüne ‘Yaşlı Aslan’ ve ‘Genç Aslan’ın akabinde ‘Garaz’la devam ediyor.
İnkılâp Kitabevi etiketiyle çıkan ‘Garaz’, yarattığı kuvvetli karakterle Hatay’dan İstanbul’a, İstanbul’dan Vatikan’a uzanırken okuru bir girdabın içine alıyor. Birinci romanı üzerine bir söyleşi gerçekleştirdiğimiz Serhan Kurşun, “Karakterlerimin, kitabın son sayfasından daha sonra hayatını nasıl sürdürdüğünü merak ediyorum” diyor.
Edebiyat dünyasına çocuk kitabınızın akabinde “Garaz”la giriş yaptınız. Evvel niye çocuk kitabıyla başladığınızı ve sizi yazmaya iten niçinin ne olduğunu anlatır mısınız?
hayatımın her anında beni yazmaya iten iki büyük derdim oldu; duygusallık ve hayalperestlik. Gençlik senelerımda kendi içime uzun, epey uzun seyahatlere çıkardım. Üniversite senelerında çıktığım bu uzun seyahatlerin birinden elimde daktilo ile döndüm. O gün yazmaya başladım. Sayısız şiirler, sayısız hikayeler yazdım ancak kimselerle paylaşacak hamasete sahip değildim. Üniversiteden daha sonra iş hayatı, geçim kederi derken beni yazmaya iten o iki büyük kaygımı kilitli bir çekmeceye koydum.. Ta ki çocuklarımla tanışana kadar.
Kitaplıkta yer kalmayınca onlara kendi masallarımı anlatmaya başladım. Doğaçlama. Çocuklar hiç bir şeyi unutmuyorlar ve onların dünyasında “birini ya da bir durumu yönetim etmek” diye bir kavram yok. Beşerler bunu büyüdükçe öğreniyor. Benden bir hafta evvel anlattığım bir masalı bir daha anlatmamı istediklerinde bocalıyordum. Masalları onlar uyuduktan daha sonra bilgisayara kaydetmekten öbür dermanım kalmamıştı. ondan sonrasında masalların fotoğraflarını görmek istediler. İşi, gücü bırakıp kendimi, masal kitabımı basacak bir yayınevi ararken buldum. Basıldıktan daha sonra konuta geldim, onlara kitabı verdim. İncelediler ve “Tamam, artık olmuş” dediler.
“Garaz” bir devir romanı. Geçmişi yazmak uzun hazırlık süreci ve fazla dikkat gerektirebiliyor. Benzeri bir durum yaşadınız mı?
Geçmişi ve geleceği yazabilmek olağan olarak kolay değil. Burada en büyük avantajım o yörenin insanı olmam, o senelera dair anlatılan bir fazlaca şeyi birilerinden duymuş olmam ve o periyoda tanıklık eden bireylerle konuşabilmem oldu. Ancak sahaflarda bulduğum kimi kitaplar hazırlık sürecinde bana büyük dayanak oldu. Bilhassa de Devlet Planlama teşkilatı tarafınca hazırlanan 1963 basımı “Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı” kitabını bulduğumda çocuklar üzere şendim.
Roman Hatay’da geçiyor, sizin için manası nedir bu kentin?
Ben Hataylıyım. Kırıkhan ilçesinde doğdum. Havası, suyu, toprağı sinmiş derime. Hatay’da Amik ovasına deniz derlerdi. Deniz’de pamuk tarlasında çapa yapardık. Narenciye bahçelerinde mandalina, portakal ağaçlarından inmezdik. Ceviz toplamaktan ellerimiz kara yeşile çalardı. Yazın yaylalara çıkar, kışın yıldızların altında, yazlık sinemalarda Yeşilçam sinemalarını izlerdik. Hatay benim çocukluğum. Her gittiğimde kucaklarım. Hatay benim gençliğim, her gittiğimde sohbet ederim.
Romanınız imkânsız bir aşk kıssasını mevzu alıyor ve ortasında ruhsal tansiyonu de barındırıyor. İki çeşidi bir ortaya getirmek sizi zorladı mı?
Aslında romantizm denilen şey tehlikeli ve yüksek ölçüde tansiyon içerir. Bu niçinle zorlandığımı söyleyemem.
Öte yandan romanın tansiyonu da hiç düşmüyor, sırrınız nedir?
Ben bir şey yapmıyorum. Rastgele bir sırrım da yok. Kahramanlarım tansiyondan hoşlanıyor. Ben yalnızca onların yaptıklarını, hissettiklerini ve yaşadıklarını yazıya döküyorum. Latife yapmıyorum. Kahramanlarınız hayal dünyanızda ete kemiğe bürününce ortaya karakterlerini koyuyorlar ve siz onların peşinden gidiyorsunuz. Umarım bundan daha sonra yazacağım romanlarımda kahramanlarım daha sakin bir ömür sürerler.
Kitabınızın başında “Gerçek hadiselerden esinlenilmiştir” yazıyor. Kendi ömrünüzden mı ilham aldınız?
Birinci Kalkınma Planı 1963 yılında yürürlüğe girdiğinde; Çukurova bölgesi, Adana ili, Altınözü ilçesi pilot bölge olarak seçilmişti ve merhum babam o senelerda Altınözü ilçesinde ziraat teknisyeniydi. Lakin bu kitapta babamın ömrünü anlattığım söylenemez. Yalnızca kimi temel gerçeklikler üzerine inşa ettiğim bu romanda hayal dünyamın kapılarının sonuna kadar açıldığını söyleyebiliriz.
Kitapta sizi yansıtan ya da özdeşim kurduğunuz bir karakter var mı?
Kitapta birebir beni yansıtan bir karakter olduğunu söyleyemem. Fakat birtakım karakterlerimin, kitabın son sayfasından daha sonra hayatını nasıl sürdürdüğünü merak etmiyor değilim.