Bilecik’te yemyeşil tabiat örtüsü ortasındaki orman köyünde yaşayan vatandaşlar, yaklaşık çeyrek asırdır ekmeklerini mangal kömüründen çıkarıyor.
Sabahın birinci ışıklarıyla işe başlayan Hasandere köylüleri, Orman İşletme Müdürlüğünce kısma ayrılan meşe ağaçlarını motorlu testerelerle kesiyor.
Sistemli biçimde yığarak küçük bir zirve haline getirdikleri odunların üzeri ile etrafını meşe yaprağı ve toprakla kapatan Hasandereliler, günlerce yavaş yavaş yanan ateşin başında nöbet tutuyor.
Alevlerin sıcaklığı ve etrafı karartan dumanın ortasında günde 15 saate yakın ter döken köylülerin ellerinden, yüzlerinden is eksik olmuyor. Köylüler, ayda ortalama 10 ton ürettikleri mangal kömürünü etraf vilayetlere pazarlıyor.
AYIKLAMA, SEYRELTME MAKSADIYLA KESİLEN MEŞE ODUNLARINI KULLANIYORLAR
Muhtar Erkut Akmanlar, AA muhabirine, 35 haneli olan köyün 1800’lü yılların ikinci yarısında bölgeye yerleşen ataları tarafınca kurulduğunu söylemiş oldu.
Hasandere’de meşe kömürü üretiminin fazlaca eskiye dayandığını lakin vakit içinde terk edildiğini belirten Akmanlar, “Kömürün et mangal, restoran üzere yerlerde gereksinim duyulması ve maddi karşılığının oluşmasıyla köylülerimizle oturduk konuştuk, ‘Kömür ruhsatı alalım, köyde kömür yapılsın’ diye karar verdik. 20-25 seneyi buldu.” diye konuştu.
Akmanlar, üretimin epeyce güç ve biroldukça kademe gerektiren bir iş olduğunu vurguladı.
Ayıklama, kömür için seyreltme hedefiyle ormandan kesilen odunları kullandıklarını lisana getiren Akmanlar, şu ayrıntıları paylaştı:
“Odunlar dizilir, saman ve ot geçmesin diye ıslatılıp etrafı sarılır. çabucak sonrasında da üzerine toprak örtülür. Bundan daha sonra ateşleme basamağı vardır. 1-2 saat yanar. Büsbütün tutuştuğunu anladığımız vakit üstünden kapatırız. Altından yavaşça bir delik açılır. Yavaş yavaş yanar, ortasındaki odunun ölçüsüne bakılırsa gün değerlidir. 1 ton koyarsan 3-5 günde yanar. 10 ton koyarsan 15 günde yanar. Odunu kesip getirmesi, ocağı ateşlemesi, kapatması burada tozun ortasında sıkıntı oluyor. Kömür ocağında çalışanların madende çalışanlardan farkı yok. Babadan oğula gidiyor. Çok yeterli bir para değil lakin peşin para olduğu için beşerler buna yöneldi.”
“EVLADIN ÜZERE YANINDA BAKIYORSUN Kİ SANA PARA KAZANDIRSIN”
Üreticilerden Eser Kayhan da 33 yaşında olduğunu, babasından öğrendiği mesleği 20 yıldır sürdürdüğünü anlattı.
Ateş yaktıkları alanda konteynerde kaldıklarına değinen Kayhan, “Gece gündüz ocaklar deliniyor. Zahmeti epey. Karşıdan bakan biri için kolay ancak değil. 10 gün bekliyoruz. Sırasıyla odunu diziyorsun, örtüyorsun. 12 gün yanında yatıyorsun. Evladın üzere yanında bakıyorsun ki sana para kazandırsın.” sözünü kullandı.
Engin Kayhan ise mangal kömürü üretiminin yanı sıra odunculuk da yaptıklarını belirtti.
Günde 14-15 saat çalıştıklarına değinen Kayhan, “Yorucu bir iş. sıradan uğraşıyoruz. Bunu tozun ortasından çıkarması, doldurması daha sıkıntı oluyor. Bir de soğumasını bekliyoruz.” dedi.
KAYNAK: AA
Sabahın birinci ışıklarıyla işe başlayan Hasandere köylüleri, Orman İşletme Müdürlüğünce kısma ayrılan meşe ağaçlarını motorlu testerelerle kesiyor.
Sistemli biçimde yığarak küçük bir zirve haline getirdikleri odunların üzeri ile etrafını meşe yaprağı ve toprakla kapatan Hasandereliler, günlerce yavaş yavaş yanan ateşin başında nöbet tutuyor.
Alevlerin sıcaklığı ve etrafı karartan dumanın ortasında günde 15 saate yakın ter döken köylülerin ellerinden, yüzlerinden is eksik olmuyor. Köylüler, ayda ortalama 10 ton ürettikleri mangal kömürünü etraf vilayetlere pazarlıyor.
AYIKLAMA, SEYRELTME MAKSADIYLA KESİLEN MEŞE ODUNLARINI KULLANIYORLAR
Muhtar Erkut Akmanlar, AA muhabirine, 35 haneli olan köyün 1800’lü yılların ikinci yarısında bölgeye yerleşen ataları tarafınca kurulduğunu söylemiş oldu.
Hasandere’de meşe kömürü üretiminin fazlaca eskiye dayandığını lakin vakit içinde terk edildiğini belirten Akmanlar, “Kömürün et mangal, restoran üzere yerlerde gereksinim duyulması ve maddi karşılığının oluşmasıyla köylülerimizle oturduk konuştuk, ‘Kömür ruhsatı alalım, köyde kömür yapılsın’ diye karar verdik. 20-25 seneyi buldu.” diye konuştu.
Akmanlar, üretimin epeyce güç ve biroldukça kademe gerektiren bir iş olduğunu vurguladı.
Ayıklama, kömür için seyreltme hedefiyle ormandan kesilen odunları kullandıklarını lisana getiren Akmanlar, şu ayrıntıları paylaştı:
“Odunlar dizilir, saman ve ot geçmesin diye ıslatılıp etrafı sarılır. çabucak sonrasında da üzerine toprak örtülür. Bundan daha sonra ateşleme basamağı vardır. 1-2 saat yanar. Büsbütün tutuştuğunu anladığımız vakit üstünden kapatırız. Altından yavaşça bir delik açılır. Yavaş yavaş yanar, ortasındaki odunun ölçüsüne bakılırsa gün değerlidir. 1 ton koyarsan 3-5 günde yanar. 10 ton koyarsan 15 günde yanar. Odunu kesip getirmesi, ocağı ateşlemesi, kapatması burada tozun ortasında sıkıntı oluyor. Kömür ocağında çalışanların madende çalışanlardan farkı yok. Babadan oğula gidiyor. Çok yeterli bir para değil lakin peşin para olduğu için beşerler buna yöneldi.”
“EVLADIN ÜZERE YANINDA BAKIYORSUN Kİ SANA PARA KAZANDIRSIN”
Üreticilerden Eser Kayhan da 33 yaşında olduğunu, babasından öğrendiği mesleği 20 yıldır sürdürdüğünü anlattı.
Ateş yaktıkları alanda konteynerde kaldıklarına değinen Kayhan, “Gece gündüz ocaklar deliniyor. Zahmeti epey. Karşıdan bakan biri için kolay ancak değil. 10 gün bekliyoruz. Sırasıyla odunu diziyorsun, örtüyorsun. 12 gün yanında yatıyorsun. Evladın üzere yanında bakıyorsun ki sana para kazandırsın.” sözünü kullandı.
Engin Kayhan ise mangal kömürü üretiminin yanı sıra odunculuk da yaptıklarını belirtti.
Günde 14-15 saat çalıştıklarına değinen Kayhan, “Yorucu bir iş. sıradan uğraşıyoruz. Bunu tozun ortasından çıkarması, doldurması daha sıkıntı oluyor. Bir de soğumasını bekliyoruz.” dedi.
KAYNAK: AA