Iğdır’da üreticiler; gübre, fide ve mazotun değerli olması niçiniyle üretimin düştüğünü söylemiş oldu. Ahlat ilçesinde domates yetiştiren bir üretici, “Şu an kilosu 5 TL. Ufak tefek alıcı var. Üretim var, piyasası yok. Yani milletin alım gücü yok. Soran fazlaca, alan yok. Adam soruyor, ‘5 lira’ deyince arakasını dönüp gidiyor. Meskenine konserve için bir kasa domates alacak adam, on yeri geziyor bir kasa alamıyor. Geçen yıl bir kasası 15 liraydı, artık 75-80 lirayı buluyor. Patatesi kaynatıp kaynatıp yiyeceğiz. Gerçi patatesi de alamayacağız ya o da 10 lira” dedi.
Iğdır’da çiftçiler, ekonomik kriz niçiniyle yaşadıkları problemleri ANKA Haber Ajansı’na anlattı. Iğdır’a Ahlat ilçesinden domates getirdiğini belirten bir üretici, şunları söylemiş oldu:
“PATATESİ KAYNATIP KAYNATIP YİYECEĞİZ”
“Şu an kilosu 5 TL. Ufak tefek alıcı var. Üretim var, piyasası yok. Yani milletin alım gücü yok. Soran epey, alan yok. Adam soruyor, ‘5 lira’ deyince arakasını dönüp gidiyor. Kimse kâr etmiyor. Tarladan 3 liraya alsan, buraya getirene kadar 5 liraya mal oluyor. Tarla sahibi getirip satamaz ki adamın dışarı çıkacak hali mi kalmış. Adam boğulmuş aslına bakarsan. Gübreden, mazottan boğulmuş esasen. Piyasa berbat görüyorsun. Meskenine konserve için bir kasa domates alacak adam, on yeri geziyor bir kasa alamıyor. Geçen yıl bir kasası 15 liraydı, artık 75-80 lirayı buluyor. Patatesi kaynatıp kaynatıp yiyeceğiz. Ne yapacağız? Gerçi patatesi de alamayacağız ya o da 10 lira.”
“FİYATLAR YÜKSEK, ALICI PEK YOK”
senelerdır Iğdır’da zerzevat ürettiğini belirten Umut Meydo ise yaşadıkları sıkıntıları şu biçimde anlattı:
“Iğdır’da her yıl yeşil zerzevat ve meyve üretimi, her çeşit zerzevat ve meyve üretimi vardı. Geçen yıl dışarıdan alıcılar geliyordu, her türlü eserlerimizi satıyorduk. Artık mazot, gübre, yol masrafları üretimi sıradan kısıtladı. Geçen yıl 10-15 TL’ye sattığımız domatesin kasasını artık 70-80 TL’ye satıyoruz, lakin bir daha çiftçi para kazanamıyor. Masraf hayli olduğundan dolayı üretim de azaldı. Üretim azaldığından dışarıdan, Ahlat’tan öteki yerlerden zerzevat ve meyve gelmeye başladı. Çiftçi, kışın hesabını yapıyor. Mazot, gübre, yol, personellik ve başka sarfiyatları hesaplıyor. ‘Kaça satarım’ diye hesap yapıyor lakin altından kalkamıyor. bu biçimde pek üretim de düşüyor. Doğu bölgesinde, Iğdır’da olan bir eser hiç bir vilayette yok. Mersin’de bile bu mamüllerin çeşidi yok. Iğdır’da eser çeşidi epey olduğu için alıcıyı cezbediyor, çekiyor kendisine. Masraf fazla olduğu için birinci defa Iğdır’a dışarıdan eser gelmeye başladı, üretimin yetersiz olduğundan dolayı. Görmüş olduğunuz kavun, domates dışarıdan gelmiş durumda. Beşerler üretimden şad değil, hükümetin buna el atması lazım. Üretim konusunda çiftçiyi desteklemesi lazım. Dayanak alamadığı vakit, pazar hissesini alamadığı vakit çiftçi perişan oluyor. Kooperatifleşme yok, özetlemek gerekirsesı şad değil çiftçi.”
Iğdır’da çiftçiler, ekonomik kriz niçiniyle yaşadıkları problemleri ANKA Haber Ajansı’na anlattı. Iğdır’a Ahlat ilçesinden domates getirdiğini belirten bir üretici, şunları söylemiş oldu:
“PATATESİ KAYNATIP KAYNATIP YİYECEĞİZ”
“Şu an kilosu 5 TL. Ufak tefek alıcı var. Üretim var, piyasası yok. Yani milletin alım gücü yok. Soran epey, alan yok. Adam soruyor, ‘5 lira’ deyince arakasını dönüp gidiyor. Kimse kâr etmiyor. Tarladan 3 liraya alsan, buraya getirene kadar 5 liraya mal oluyor. Tarla sahibi getirip satamaz ki adamın dışarı çıkacak hali mi kalmış. Adam boğulmuş aslına bakarsan. Gübreden, mazottan boğulmuş esasen. Piyasa berbat görüyorsun. Meskenine konserve için bir kasa domates alacak adam, on yeri geziyor bir kasa alamıyor. Geçen yıl bir kasası 15 liraydı, artık 75-80 lirayı buluyor. Patatesi kaynatıp kaynatıp yiyeceğiz. Ne yapacağız? Gerçi patatesi de alamayacağız ya o da 10 lira.”
“FİYATLAR YÜKSEK, ALICI PEK YOK”
senelerdır Iğdır’da zerzevat ürettiğini belirten Umut Meydo ise yaşadıkları sıkıntıları şu biçimde anlattı:
“Iğdır’da her yıl yeşil zerzevat ve meyve üretimi, her çeşit zerzevat ve meyve üretimi vardı. Geçen yıl dışarıdan alıcılar geliyordu, her türlü eserlerimizi satıyorduk. Artık mazot, gübre, yol masrafları üretimi sıradan kısıtladı. Geçen yıl 10-15 TL’ye sattığımız domatesin kasasını artık 70-80 TL’ye satıyoruz, lakin bir daha çiftçi para kazanamıyor. Masraf hayli olduğundan dolayı üretim de azaldı. Üretim azaldığından dışarıdan, Ahlat’tan öteki yerlerden zerzevat ve meyve gelmeye başladı. Çiftçi, kışın hesabını yapıyor. Mazot, gübre, yol, personellik ve başka sarfiyatları hesaplıyor. ‘Kaça satarım’ diye hesap yapıyor lakin altından kalkamıyor. bu biçimde pek üretim de düşüyor. Doğu bölgesinde, Iğdır’da olan bir eser hiç bir vilayette yok. Mersin’de bile bu mamüllerin çeşidi yok. Iğdır’da eser çeşidi epey olduğu için alıcıyı cezbediyor, çekiyor kendisine. Masraf fazla olduğu için birinci defa Iğdır’a dışarıdan eser gelmeye başladı, üretimin yetersiz olduğundan dolayı. Görmüş olduğunuz kavun, domates dışarıdan gelmiş durumda. Beşerler üretimden şad değil, hükümetin buna el atması lazım. Üretim konusunda çiftçiyi desteklemesi lazım. Dayanak alamadığı vakit, pazar hissesini alamadığı vakit çiftçi perişan oluyor. Kooperatifleşme yok, özetlemek gerekirsesı şad değil çiftçi.”