Sabah Gazetesi müellifi Dilek Güngör bugünkü yazısında endüstride yetişmiş eleman ezası yaşandığını söz etti. Endüstride çalışacak nitelikli eleman bulmakta zorlanıldığını belirten Güngör, “Üniversitelerden mezun olan ya da mevcut işsiz olan gençlerin birçoğu masa başında çalışmak istiyor. Fabrika yerine konuttan bilgisayar başından çalışacakları daha esnek işler arıyor. İmalat endüstrinde kalfalık-ustalık üzere mesleklerin yüzüne bakan yok” dedi.
Dilek Güngör’ün yazısı şöyleki:
“Öyle enteresan vakit içinderdan geçiyoruz ki… Tamam enflasyon yükseliyor, işsizlik birinci çeyrekte arttı, döviz kurunda yükseliş var. Sabit gelirli çalışan kesimde düşünce büyük… Lakin madalyonun öbür tarafında işler tıkırında…
Paradan para kazananları kastetmiyorum. O, 500 bin kişi her türlü kazanıyor. Dolar artsa da düşse de, faiz artsa da düşse de, enflasyon artsa da düşse de bu kesim illa ki korunuyor/korunma yolunu buluyor!
Ben, elektrik-doğalgaz maliyeti artan, hammadde fiyatlarındaki artıştan etkilenen, kurdaki oynaklıktan belirsizlik yaşayan, finansman maliyeti yükselen sanayici/üretici kısmından bahsedeceğim.
Son devirde nereye gitsem muhabbet birebir…
Malum, pandemi daha sonrasında Türk mamüllerine dünyadan önemli bir talep artışı var. Avrupalı ve ABD’li alıcılar Kovid 19 daha sonrası Çin’den kaçtı. Çin yerine üretim kapasitesi ve maliyet avantajı niçiniyle Türkiye öne çıktı. Rusya-Ukrayna savaşı daha sonrası Rusya tedariki Türkiye üzerinden yapmaya başladı. Uzakdoğu’dan konteyner maliyetleri artınca Türkiye doğal bir üs haline geldi. Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Mısır, İsrail üzere ülkelerle başlayan diyalog ortamı da Türk üreticilerinin önünü açtı. Turist sayısının artmasıyla içeride talep de yükselecek.
Fabrikaların birçoğu artan talep karşısında üretime yetişemez vaziyette… Biroldukca bölümde kapasiteler yüzde 70-80 dolu… Organize Sanayi Bölgeleri’nde genişleyecek yer arıyorlar… Kapasiteyi artırmak için yatırım yapmak istiyorlar… Diyelim ki, ucuz finansman sağlayarak ya da OSB’lerde kendilerine yer bularak yatırımı yaptılar…
Üretimi kim yapacak?
Nitelikli eleman muhtaçlığı had safhada…
Sanayici/üretici kesim artık vasıflı-vasıfsız ilanlarından vazgeçmiş durumda… Fabrikalara, dükkanlara ‘İşçi aranıyor, nefes alsın yeter’ diye afişler asılmaya başlanmış… Eleman bulamadığı için dükkanı kapatmayı düşündüğünü söyleyen var…
Şu klişeleşmiş ‘Ülkede işsizlik yok, iş beğenmeme sorunu var’ telaffuzundan bahsetmiyorum.
Bu sanayicilerin feryadı yetişmiş istihdam muhtaçlığı…
Üniversitelerden mezun olan ya da mevcut işsiz olan gençlerin birçoğu masa başında çalışmak istiyor. Fabrika yerine konuttan bilgisayar başından çalışacakları daha esnek işler arıyor. İmalat endüstrinde kalfalık-ustalık üzere mesleklerin yüzüne bakan yok.
Tabii, 2000’li senelera kadar tercih edilen meslek liseleri mecburilik dolayı gidilen okullar olmaya başladıkça, toplumda “niteliksiz” öğrencilerin gittiği okullar oldukları algısı kırılmadıkça, eğitim sisteminde gerekli planlamalar yapılmadıkça yıllardır yaşanılan sorun çözülmediği üzere Türkiye pandemi daha sonrası yakaladığı avantajı da kaybedecek. Bu iş o denli dalların üç-beş meslek lisesi açarak ya da protokol imzalayarak aşacağı bir sorun olmaktan çıktı. Hükümet-sanayici-akademisyenler bir ortaya gelip acil aksiyon planı belirlemeli… Çocuklarını mesleksel eğitime gönderecek ailelere dayanak mi verilecek, öğrencilere okul ve çalışma ömründe avantajlar mı sağlanacak, meslek lisesi yeğleyen erkek öğrencilere askerlik muafiyeti mi getirilecek, bir an evvel harekete geçilmeli…
Yoksa o daima Avrupa’ya karşı övündüğümüz genç nüfus avantajı çöp olacak.”
Dilek Güngör’ün yazısı şöyleki:
“Öyle enteresan vakit içinderdan geçiyoruz ki… Tamam enflasyon yükseliyor, işsizlik birinci çeyrekte arttı, döviz kurunda yükseliş var. Sabit gelirli çalışan kesimde düşünce büyük… Lakin madalyonun öbür tarafında işler tıkırında…
Paradan para kazananları kastetmiyorum. O, 500 bin kişi her türlü kazanıyor. Dolar artsa da düşse de, faiz artsa da düşse de, enflasyon artsa da düşse de bu kesim illa ki korunuyor/korunma yolunu buluyor!
Ben, elektrik-doğalgaz maliyeti artan, hammadde fiyatlarındaki artıştan etkilenen, kurdaki oynaklıktan belirsizlik yaşayan, finansman maliyeti yükselen sanayici/üretici kısmından bahsedeceğim.
Son devirde nereye gitsem muhabbet birebir…
Malum, pandemi daha sonrasında Türk mamüllerine dünyadan önemli bir talep artışı var. Avrupalı ve ABD’li alıcılar Kovid 19 daha sonrası Çin’den kaçtı. Çin yerine üretim kapasitesi ve maliyet avantajı niçiniyle Türkiye öne çıktı. Rusya-Ukrayna savaşı daha sonrası Rusya tedariki Türkiye üzerinden yapmaya başladı. Uzakdoğu’dan konteyner maliyetleri artınca Türkiye doğal bir üs haline geldi. Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Mısır, İsrail üzere ülkelerle başlayan diyalog ortamı da Türk üreticilerinin önünü açtı. Turist sayısının artmasıyla içeride talep de yükselecek.
Fabrikaların birçoğu artan talep karşısında üretime yetişemez vaziyette… Biroldukca bölümde kapasiteler yüzde 70-80 dolu… Organize Sanayi Bölgeleri’nde genişleyecek yer arıyorlar… Kapasiteyi artırmak için yatırım yapmak istiyorlar… Diyelim ki, ucuz finansman sağlayarak ya da OSB’lerde kendilerine yer bularak yatırımı yaptılar…
Üretimi kim yapacak?
Nitelikli eleman muhtaçlığı had safhada…
Sanayici/üretici kesim artık vasıflı-vasıfsız ilanlarından vazgeçmiş durumda… Fabrikalara, dükkanlara ‘İşçi aranıyor, nefes alsın yeter’ diye afişler asılmaya başlanmış… Eleman bulamadığı için dükkanı kapatmayı düşündüğünü söyleyen var…
Şu klişeleşmiş ‘Ülkede işsizlik yok, iş beğenmeme sorunu var’ telaffuzundan bahsetmiyorum.
Bu sanayicilerin feryadı yetişmiş istihdam muhtaçlığı…
Üniversitelerden mezun olan ya da mevcut işsiz olan gençlerin birçoğu masa başında çalışmak istiyor. Fabrika yerine konuttan bilgisayar başından çalışacakları daha esnek işler arıyor. İmalat endüstrinde kalfalık-ustalık üzere mesleklerin yüzüne bakan yok.
Tabii, 2000’li senelera kadar tercih edilen meslek liseleri mecburilik dolayı gidilen okullar olmaya başladıkça, toplumda “niteliksiz” öğrencilerin gittiği okullar oldukları algısı kırılmadıkça, eğitim sisteminde gerekli planlamalar yapılmadıkça yıllardır yaşanılan sorun çözülmediği üzere Türkiye pandemi daha sonrası yakaladığı avantajı da kaybedecek. Bu iş o denli dalların üç-beş meslek lisesi açarak ya da protokol imzalayarak aşacağı bir sorun olmaktan çıktı. Hükümet-sanayici-akademisyenler bir ortaya gelip acil aksiyon planı belirlemeli… Çocuklarını mesleksel eğitime gönderecek ailelere dayanak mi verilecek, öğrencilere okul ve çalışma ömründe avantajlar mı sağlanacak, meslek lisesi yeğleyen erkek öğrencilere askerlik muafiyeti mi getirilecek, bir an evvel harekete geçilmeli…
Yoksa o daima Avrupa’ya karşı övündüğümüz genç nüfus avantajı çöp olacak.”