Edirne Cezaevi’nde 5 yıldır tutuklu bulunan eski HDP Eş Genel Lideri Selahattin Demirtaş’ın pandemi periyodunda kaleme aldığı “Efsun” isimli romanı Dipnot Yayınları tarafınca okura sunuldu.
Kitabın tanıtım bülteninde, “Dupduru, yer yer hüzünlü, yer yer coşkulu lakin daima çağıldayan, beşere kendini âlâ hissettiren bir anlatım… Olanca ışıltılarıyla farklı karakterler… Acının mizahla harmanlanışı… Üç nesil boyunca anlatılan, sonunda kesinlikle kapanacak olan bir hesap… İlmek ilmek dokunmuş, sürprizlerle dolu bir olay örgüsü… Çağdaş bir aşk kıssası olarak da nitelendirilebilecek olan Efsun, Selahattin Demirtaş’ın artık düzgünce demini almış edebiyatçılığının son ürünü” tabirleri yer aldı.
Kitabın raflarda yerini almaya başlamasıyla birlikte Selahattin Demirtaş’ın eşi Başak Demirtaş da Twitter üzerinden bir paylaşım yaptı. Demirtaş, “Efsun ile buluşma günü
” notuyla paylaştığı fotoğrafta kitabı elinde tutuyor.
Demirtaş kitabın yazım öyküsünü şu biçimde anlatmıştı: “2020 yılı başlarında, tüm dünyada olduğu üzere Türkiye’de de baş gösteren Covid-19 salgınıyla herkes meskenlerine hapsoldu. Biz ise aslına bakarsanız üç yıldır hapisteydik. (Siz romanı okurken mahpusta beş yılımızı bitirmiş olacağız.) Tıpkı milyarlarca insan üzere eşim ve kızlarım da karantina önlemleri niçiniyle aylarca konuttan çıkamadılar. Cezaevlerinde avukat ve aile ziyaretleri askıya alındı.
Kızlarım ve eşimle daha sık mektuplaşmaya başladık. Biz hapsedilmeye alışmıştık lakin onların mesken mahpusunda daralıp bunalmalarını istemiyordum. Onlara, çocukluğumdan kısa hikayeler yazıp göndermeye başladım. Okuyup beğendiğimiz kitapları da birbirimize gönderdik.
Derken, on binlerce sayfalık uyduruk kumpas davası evrakıyla uğraşmaktan daha yararlı bir iş yapmaya, onların okuması için bir roman yazmaya karar verdim. Ancak bu kere ‘asistanlığımı’ onlar yapacaktı.
Öykünün geçeceği yerleri, bilhassa hiç gidip görmediğim yerlerden seçtim. Beyrut, Girit, Gümüşhane, Çanakkale (Lapseki), Edremit, İstanbul’un kimi mahalleleri ile öbür yerlerin birçoklarını ben hiç görmedim, kızlarım da görmediler. Fakat benim için internetten tüm bu yerleri araştırıp fotoğraflar, raporlar gönderdiler, yorumlarını eklediler. Romanda geçen yemekleri, çiçekleri, müzik kelamlarını, karakterlerin isimlerini ve daha biroldukça bilgiyi onların gönderdiği raporlardan yola çıkarak belirledim. Tıpkı romanın kendisinde olduğu üzere onlar araştırdı, ben yazdım. Onlara kısım bölüm gönderdim, tekliflerini aldım.
bu biçimdece romanı bir arada yazdık. Anneleri de hem el yazılarımı bilgisayara geçti, birebir vakitte bütün bu süreci koordine etti. Yani Başak, Delal ve Dılda ile bir arada yazdık bu romanı. Okudular, ‘Olmuş’ dediler. daha sonra siz de okuyun istedik.” (KÜLTÜR SANAT SERVİSİ)
Kitabın tanıtım bülteninde, “Dupduru, yer yer hüzünlü, yer yer coşkulu lakin daima çağıldayan, beşere kendini âlâ hissettiren bir anlatım… Olanca ışıltılarıyla farklı karakterler… Acının mizahla harmanlanışı… Üç nesil boyunca anlatılan, sonunda kesinlikle kapanacak olan bir hesap… İlmek ilmek dokunmuş, sürprizlerle dolu bir olay örgüsü… Çağdaş bir aşk kıssası olarak da nitelendirilebilecek olan Efsun, Selahattin Demirtaş’ın artık düzgünce demini almış edebiyatçılığının son ürünü” tabirleri yer aldı.
Kitabın raflarda yerini almaya başlamasıyla birlikte Selahattin Demirtaş’ın eşi Başak Demirtaş da Twitter üzerinden bir paylaşım yaptı. Demirtaş, “Efsun ile buluşma günü
” notuyla paylaştığı fotoğrafta kitabı elinde tutuyor.Demirtaş kitabın yazım öyküsünü şu biçimde anlatmıştı: “2020 yılı başlarında, tüm dünyada olduğu üzere Türkiye’de de baş gösteren Covid-19 salgınıyla herkes meskenlerine hapsoldu. Biz ise aslına bakarsanız üç yıldır hapisteydik. (Siz romanı okurken mahpusta beş yılımızı bitirmiş olacağız.) Tıpkı milyarlarca insan üzere eşim ve kızlarım da karantina önlemleri niçiniyle aylarca konuttan çıkamadılar. Cezaevlerinde avukat ve aile ziyaretleri askıya alındı.
Kızlarım ve eşimle daha sık mektuplaşmaya başladık. Biz hapsedilmeye alışmıştık lakin onların mesken mahpusunda daralıp bunalmalarını istemiyordum. Onlara, çocukluğumdan kısa hikayeler yazıp göndermeye başladım. Okuyup beğendiğimiz kitapları da birbirimize gönderdik.
Derken, on binlerce sayfalık uyduruk kumpas davası evrakıyla uğraşmaktan daha yararlı bir iş yapmaya, onların okuması için bir roman yazmaya karar verdim. Ancak bu kere ‘asistanlığımı’ onlar yapacaktı.
Öykünün geçeceği yerleri, bilhassa hiç gidip görmediğim yerlerden seçtim. Beyrut, Girit, Gümüşhane, Çanakkale (Lapseki), Edremit, İstanbul’un kimi mahalleleri ile öbür yerlerin birçoklarını ben hiç görmedim, kızlarım da görmediler. Fakat benim için internetten tüm bu yerleri araştırıp fotoğraflar, raporlar gönderdiler, yorumlarını eklediler. Romanda geçen yemekleri, çiçekleri, müzik kelamlarını, karakterlerin isimlerini ve daha biroldukça bilgiyi onların gönderdiği raporlardan yola çıkarak belirledim. Tıpkı romanın kendisinde olduğu üzere onlar araştırdı, ben yazdım. Onlara kısım bölüm gönderdim, tekliflerini aldım.
bu biçimdece romanı bir arada yazdık. Anneleri de hem el yazılarımı bilgisayara geçti, birebir vakitte bütün bu süreci koordine etti. Yani Başak, Delal ve Dılda ile bir arada yazdık bu romanı. Okudular, ‘Olmuş’ dediler. daha sonra siz de okuyun istedik.” (KÜLTÜR SANAT SERVİSİ)